Sunday, 19 October 2014

Portret ne te kalter te trishte

Ai dukej i trishtuar. Kishte një zgjatje në fytyrën e tij të bardhë, q ë i jepte atë, të cilën prozatorët e sprovuar e quajnë hije trishtimi. Kishte tipare, që të mbeteshin në mendje dhe thuhej se gratë me njëfarë përvoje në dashuri bënin ç’ishte e mundur t’I afroheshin. Por ai mbetej i palëkundur në trishtimin e tij dhe në pasigurinë, që përcillnin sytë e tij të kaltër. edhe pse kapelen e peisbollit e kishte vënë si dymbëdhjetvjeëarët, me strehën pas ishte i  pasigurt. Ishte i gjatë dhe pa bark. I drejtë. Veshur nga kapelja e beisbollit e deri mbi noçka me xhinse “Levis”. Noçkat I dukeshin se pantalllonat ngjyrë të kaltër i kishte të përveshura dhe brenda sandale-këpucëve të zeza nuk kishte çorape. Mbase kishte kërkuar më kot të gjente të tilla xhinse atje ku kishte blerë edhe këmishën në blu të errët edhe xhaketën në një lloj të kaltre në gri.

Dikur kishte humbur gruan pas 6 vitesh martese. Kishin qënë shumë të dashuruar dhe të gjithë e dinin që nuk grindeshin kurrë. E kishte humbur papritur. Pas një mëngjesi në një nga ato bujtinat e vogla në një qytezë turistike. Bujtinë nga ato V&V, që donin të ndryshonin nga të njohurat ndërkombëtare B&B edhe pse ishin thuajse njëlloj.  V-të përfaqësonin Vendfjetje dhe Vezë. Silla e mëngjesit ishte gjithnjë vezë. Të gatuara në mbi njëzet e ca mënyra të njohura të vendit, por edhe ndërkombëshe. Pronarët krenoheshin me më të famshmen e tyre, vezë pate brenda lëkure gamileje të pjekura mbi gurë të nxehur. Sigurisht , që shërbeheshin vetëm vezët dhe lëkura ruhej edhe për pesëmbëdhjetë gjashtëmbëdhjetë herë të tjera. Deri sa ronitej. E megjithatë, më të kërkuarat ishin vezë tigani të përzjera me llukanikë fshati dhe “San Benedikt”. Ajo kishte porositur të njëjtën sillë, si një mjek radiolog, që posa ishte kthyer nga Zelanda e Re dhe mendonte të kthehej sërish atje, sepse kishte pësuar një magjepsje të “papame” nga peisazhet. Vezë tigani të përzjera me llukanikë fshati. Prej atje kishte filluar humbja ,që kishte qënë e rrufeshme, por dhe shumë e dhimbshme. Dy muaj më pas kshte ikur bashkë me mjekun në zelandën e re, ndërsa një bujtinë   V&V, rreth 30 kilometra larg asaj të vezëve të patës, ishte shkrumbuar brenda disa orësh. Ai kishte humbur të vetmen dashuri të fortë dhe njëkohësisht kishte fituar trishtimin. Ishte i trishtuar.

No comments:

Post a Comment