Le të bëjmë një pushim

Thuajse gjithshka paralizohet në Europë, Amerikën Latine, Afrikë dhe në një pjesë të Azisë gjatë ditëve të Botërorit. Sa më varfër të jenë vendet, aq më shumë i kap “ngërçi” i futbollit. Futbolli është gati si një fe që i bën njerëzit të ndjehen të kënaqur e thuajse të barabartë. Nu dua t’i bëj reklamë as sportit më të dashur të fëmijërisë dhe as Kampionatit Botëror në Brazil, që duket se do ketë problem të mëdha midis klasave në Brazil. Dua vetëm të mendoj pak më shumë se zakonisht, se pse 4 javë futbolli na bëjnë si me magji të shtyjmë për më vonë çdo gjë.

Ditët e Botërorit janë ditët më të mira për “kriminelët” e çdo lloji. Duke filluar me xhepistat, vjedhësit e vilave e deri në manipuluesit e bursave. Vendime qeverie të diskutueshme mund të kalohen me më pak bujë ditët e Botërorit. Mafiet punojnë më me qetësi dhe nëpunësit e korruptuar kërkojnë më shumë rryshfete, për të mbuluar një pjesë të humbjeve në bastet e futbollit. Të gjithë njerëzit e thjeshtë dhe të panjollosur i kap një “zdërhallje” e çuditshme jo vetëm gjatë orëve të ndeshjeve, por edhe në orët e pritjes së ndeshjes tjetër.

Në vitet monotone të adoleshencës dhe rinisë, sipas një skulptori, që sot është bërë prift, kohën e ndanim në 4-vjeçarë. Prisnim me endje një vit të tërë sa të fillonte Botërori dhe kur mbaronte kuptonim se duhej të prisnim edhe tre vjet pa bërë gjë prej gjëje. Sigurisht, që 5-6 muaj pas përfundimit, vazhdonim të grindeshim se nëse i  takonte fituesit dhe se s’i kishin vendosur fatet e Kupës gjyqtarët. Dhe kështu shtyheshin vitet kur nuk mund të grindeshim për politikë apo për ide të reja. Edhe ata , që hynë në ambasada, zgjodhën ditën e pushimit midis ndeshjeve të fundit, për të bërë ndryshimin më të madh të jetës së tyre.

Prej Kampionatit Botëror të Meksikës ’70, kur pashë të parën ndeshje “live” në tv, kanë kaluar 44 vjet dhe 11 kampionate. Futbolli ka ndryshuar shumë dhe jeta jonë akoma më shumë.

E megjithatë nuk ka ndryshuar “magjepsja” e meshkujve në botë ndaj futbollit, kur të thjeshtët e të mirët jepen me mish e shpirt pas ndeshjeve, ndërsa “edepsëzët” jepen pas ndeshjeve, por nuk harrojnë të vazhdojnë me ligësitë e tyre.

Nesër fillon. Le të bëjmë një pushim!