Ndajnatë mendimi të tremb
Endërra për të shkuar diku në të hershmen Mesjetë
Dhe pergamenët e zverdhur
Me gishtat që na dridhen të përkëdhelim
Për të ndjerë thelle çka e stis këtë jetë.
E ndjera e panatyrshme e buzëve
Të bën të frigesh,
Ndërsa të ëmblat valë prej kreut zbresin poshtë
Dhe kërkojnë të ndaluarën.
Mes nesh çdo gjë e mjegullt.
Të mistershme e bën dhe të paplotë,
Të ardhmen pa trajtë
Mbi të kaluarën.
Trete larg tutjen
Jepju tundimit,
Ajo që do ndodhë nuk ka pse të humbë.
Në të tuat buze dua të prehem
E le të më marrë më pas i përjetshmi gjumë.
No comments:
Post a Comment