Presidentët e Shqipërisë

Eshtë larguar nga jeta Presidenti i gjashtë i Shqipërisë post-komuniste, Bujar Nishani. Perëndia e ndjeftë dhe ngushëllime për të afërmit e tij të dashur!

Nuk është dita për të shkruar për të, por dashur pa dashur po reflektoj mbi Presidentët shqiptarë në këto 32 vjet. Thuajse të gjithë kanë qënë komunistë më parë. Ramiz Alia, Sali Berisha, Rexhep Meidani, Alfred Moisiu. I ndjeri Nishani, është përfolur se ka qënë mes atyre që donin të mbronin shtatoren e Enverit, por kjo mund të jetë sajuar nga dashakeqët. Megjithatë ka pasur një karrierë ushtarake, të cilën nuk mund ta ndiqje pa besnikëri ndaj Partisë. Presidenti që kemi është komunist në mendje dhe hajdut në praktikë, ndaj I vetmi President jokomunist mbetet Bamiri i Topajve.

Cka rreshtova më sipër është një ilustrim i qartë i asaj çka ka qënë administrate jonë gjatë 32 vjetëve të pluralizmit. Një administratë e kontrolluar nga Partia e Punës dhe Sigurimi i Shtetit. Mund të duket ekzagjerim, mund të duket retorikë boshe, por për fat të keq është e vërtetë.

Institucioni më i lartë i shtetit ka qënë në kontroll të bashkëpunëtorit të Diktatorit, më pas të një ish-komunisti me prirje diktatoriale, më vonë të një intelektuali të majtë të moderuar, por edhe dhëndër i Sofokli Lazërit dhe më pas nga një ish-zëvendës ministër i mbrojtjes i ngarkuar me detyrën e bunkerizimit të vendit.

Në 46 vjet, Partia e Punës dhe Sigurimi i Shtetit i shtrinë tentakulat e tyre në gjithë qelizat e shoqërisë shqiptare dhe ndonëse na gënjeu mendja se mund të vendosej demokracia dhe pluralizmi me ndihmën e të huajve, ka qënë e pamundur. Komunistët pa asnjë lloj parimi, hajdutë dhe kriminelë vazhduan të kontrollojnë shtetin shqiptar. Ata komunistë të moderuar, të ndershëm dhe të aftë u larguan nga lufta për pushtet dhe ose përfunduan në emigrim ose ndoqën me keqardhje kontrollin e vendit nga shokët e këqinj të tyre.

Pjesa tjetër e popullsisë, ajo e përndjekura dhe ajo e papërzjera me Parti, u zhgënjyen pas 3-4 vitesh pluralizëm dhe ikën ose ju nënshtruan fatit.

Po ja -mund të thoni ju- kemi Niko Peleshin dhe të tjerë, që nuk kanë pasur komunistë në familje dhe as kanë qënë vetë, por janë në funksione të rëndësishme në administratë.

Nikoja dhe të tjerë si ai vërtet nuk kanë asnjë lidhje me komunizmin, por kanë kuptuar herët, që nëse do të jesh pjesë e “tavës”, që kontrollohet nga ish-komunistët hajdutë, duhet të shtiresh se je pakëz komunist.

Dhe kështu do vazhdojë historia edhe me Presidentin e rradhës.

Dheu qoftë i lehtë mbi Nishanin, që edhe nëse nuk ka dashur të mbrojë shtatoren e Hoxhës, mbrojti deri në fund Saliun, që është pak a shumë e njëjta gjë!