Në fillim
Nuk ishte fjala,
Por një topth në Pemën e Vitit të Ri
Si ti,
I vogël, por i artë,
Sepse do ishe i imi,
Mes pamjesh të mjegullta,
Ku jo çdo gjë është e qartë.
Ti do vish,
Si pjesë e imja
Dhe e tim eti,
Të ngjizur në ëndrrat
Që erdhi dikur.
Diçka gjithësisht e re je,
Universi që po rritesh
Për të selitur thjeshtësinë
E magjisë plot nur,
Që ndodh dhe nuk dimë si;
Prandaj është magji,
Se nuk do ta kuptojmë kurrë.
Unë tani po aq fëmi,
Sa kam qënë dje burrë.
No comments:
Post a Comment