SPLEEN
Jam bërë si mbret i një vendi të begatë
Rinosh por i plakur,
zengjin por i paaftë.
Që përbuz përuljet e
të tijve mentorë
Mërzitur nga lehjet e
besnik[ve langorë
Që nuk zbavitet më
nga gjahu, skifterët
Nga turma që gajas
kur vrasin të mjerët
Nga këngët gazmore të
më t’mirit bufon,
Përçartjet e marra të
dikujt që lëngon;
Sarkofag ju kthye i madhërishmi
shtrat
Zonjushat e ngjyera nuk e lenë rehat
Dhe s’dinë si ta joshin me të tyret veshje
T’i marrin fantazmës
të fundit buzëqeshje;
Alkimisti që nxjerr
dhe nga gurët flori,
Më kot përdor tretësa
të gjejë mendjes së ti;
Dhe as banjot plot
gjak ku romakët e vjetër
Lakuriq futeshin, që
të zgjatnin jetën,
Nuk ja ringjallin dot
trupin e zalisur,
Në rremba ujë rrjedh
prej Lithit, Ferrit nisur.
No comments:
Post a Comment