SPLEEN
Më se njëmijë vjet mënjanë
kam kujtime
Boro plot sirtarë, të
mbushur me shënime,
Me vargje, thirrje
gjyqi, letra dashurie
Krrela flokësh pështjellë
me fletë llogarie,
Mbajnë më shumë të
fshehta se truri im i brishtë.
Si një piramidë,
zbrazëti e trishtë,
Si varr i përbashkët, plot kufoma mbushur
-Jam vec një varrezë
nga hëna përbuzur
Ku të gjetët vargje
si pendimi zvarrgur
Hanë pa mëshirë të
vdekurit e dashur.
Jam buduar i vjetër
plot lule të tharra
Me petka démodé, ndrresa
të palara
Me Bushe të zbehta,
pastele vajtonjës,
Vetëm, të spërkatur" parfum kutërbonjës.
S’ka gjë më të gjatë
se të zvargurat ditë
Kur nën flokët e rëndë
të t’brymosurit vit,
Mërzia, kjo pljellë e
kureshtjes së vdekur
Të përjetshmen arrin
në kët bot’ të mekur.
-Tashmë më nuk je e
gjallë krijesë!
Veë një bllok i gurtë
n’Saharën pa vesë,
I gjithi pështjellë
nga tmerre dyzuar
Një i plakur Sfinks
nga bota harruar,
Mes nayrës së egër, prej
hartës i fshirë,
Kur dielli zë e fshihet, i bie tëndes lirë
No comments:
Post a Comment