Po jo në trapezë de!

Në fillimin e viteve ’80, në Tiranë qarkullonte një histori e shkurtër. Disa vite më parë, një punonjës Partie jo me shumë eksperiencë jashtë shtetit ishte emëruar ambasador në Hungari. Ditëtë e para, një nga sekretarët e kishte nxjerrë nëpër Budapest dhe ambasadorit të pamësuar, i kishte rënë në sy që çiftet e rinj jo vetëm putheshin rrugëve por dhe e tepronin në përkëdheljet ndaj njëri tjetrit. Kishte pyetur sekretarin dhe kishte marrë përgjigjen “Kështu është këtu!”. Në një shëtitje në një park të Budapestit, pa edhe me të rritur, që bënin të njëjtën gjë, bile disa nga çiftet gati kryenin aktin seksual pa ju bërë vonë për të tjerët. I tronditur, i tha me gjysëm zëri sekretarit “E po kur është kështu edhe ju  s’kini si bëni ndryshe.” Punonjësit e ambasadës, të inkurajuar nga qëndrimi liberal I ambasadorit, me sa mundën u lëshuan të shijonin lirinë seksuale në shtetin komunisto-liberal të Kadarit. Pas disa muajsh, ambasadori e thirri në zyrë sekretarin, të cilit I kishte dhënë orientimin e gabuar dhe I tha “po unë vërtet ju thashë, që të bënit ca qejf, po jo që ta nxirrnit atë mikun mbi trapezë!”

Në Shqipëri ka kohë , që sistemi i Ekonomisë së Tregut apo Demokracia është kuptuar si “euro” dhe “nxjerrje mbi trapezë“. Jo vetëm maniakë seksualë apo pedofila si ish-komandanti i brigadës, që është arrestuar dje, por pjesa dërmuese e burrave, që punojnë në zyrat e shtetit apo edhe ata , që drejtojnë biznese, nëse nuk vuajnë nga ndonjë formë e rëndë diabeti apo ED do ju kërkojnë seks vartëseve apo hallexheshave në këmbim të favoreve. Le të më thotë cilido nga sahanlepirësit e pushtetarëve, që e shoh realitetin me syze të zeza apo me “elektrik blu”. Nga njerëz më se të besuar, nga te njohura të mijat, edhe nga gojët e vetë atyre që i bëjnë, kam mesuar se historitë e “ hajde në zyrë pasdite”, apo “po të tregohesh edhe ti e mirë“, apo “kur do pijmë ndonjë kafe jashtë qytetit” e dhjetra më të hapura e më të fëlliqura se këto janë refreni i zyrave në Mëmëdhe. Lapangjozë, që në rininë e tyre nuk ju afrohej asnjë vajzë, se ishin të pështirë, tani mund të të mburren se kanë shkuar nëpër duar edhe miss-e.

Kur fenomeni është kaq në masë, shoqëria vuan shumëfish, sepse fillon e quhet si “e po normal do shkosh me shefin se ke fëmijë për të studiuar”.

Nuk është “normal”!

Eshtë “i papam”, “i fëlliqur”, “i rrezikshëm”. Eshtë më keq se tek Sodoma e Gomorra. Atje të paktën perversiteti ishte përqafuar nga të gjithë dhe jo për të siguruar vendin e punës.