Dielli lindi ne Jutika (kreu 2b)

(vijim)

Kishte humbur më shumë se 20 minuta dhe shpejtoi në spërdredhjet e rrugëshpejtës për të fituar disa minuta. E dinte, që do i duheshin disa orë për të zëvendësuar kohën e humbur dhe nuk dinte se ç’pjesë të rrugëve në veri të Pensillvenias ishin duke u riparuar. “Tom” nuk kishte shkruar ndaj mendoi se ishte rradha e saj të dërgonte diçka. “Jashtë Filadelfias në 76”.

            Ai u përgjigj menjëherë. “Duke ju afruar doganës. 6 sportele” Ndaloi në vargun e gjatë me makina dhe u hamendësoi sa kohë mund të duhej për të kontrolluar 8 makina, që ishin para tij në rradhë. Ishte vapë dhe nga dritaret e hapura të dëgjoheshin radiot. Mbylli dritaren e tij dhe hapi ajrin e kondicionuar dhe mendoi, që ishin metrat e fundit në vendin e tij. Edhe pse shkonte shpesh në Shtetet Poshtë ai e ndjente gjithnjë e më tepër veten të huaj. Tani duhet të takohej me një amerikane, që e shihte botën në mënyrë të ngjashme me të, por rreth të cilës nuk  dinte më shumë se kishte udhëtuar në shumë vende dhe i interesonin legjendat dhe shkrimet e fshehta. Nuk kishte mundur të  zgjidhte ende “sudokun” me gërma, që ajo i kishte dërguar tre ditë më parë . “Këtu fshihet deviza ime në  jetë “ i kishte shkruar. Në fillim i ishte dukur një  kriptogram i thjeshtë , të  cilin mund ta deshifronte edhe një  fillestar, por pas dy orësh kishte menduar të  përdorte një  nga programet e instaluara në  kompjuter. Kishte hezituar për një çast, pastaj i ishte dukur se po fillonte duke mashtruar në një marëdhënie, e cila po e tërhiqte fort. E kishte në  çantën e dorës, një  nga kopjet e shumta, mbi të  cilat kishte shkarravitur mundësitë  e zgjidhjeve dhe u zgjat dhe e mori.

	m					6
	2							3
1
		x			\
				o
					2
		6	m
		/						o
x							/

I rihodhi një sy të shpejtë dhe ju duk se gjithshka kishte mbetur në vend, ashtu si në orët e par pasi ‘eliksir” e kishte dërguar. Ishte i sigurt vetëm se në atë , që ishte shkruar kishte vetëm 9 gërma të kombinuara midis tyre. Po në ç’gjuhë vallë? Kishte provuar  në latinisht, si gjuhë devizash, por e vetmja, që i afrohej disi zgjidhjes ishte “abusus non tollit usum”¹. Ishte menduar disa orë rrjesht, se pse duhet të ishte deviza e saj në jetë. C’ka ishte përdorur keq, që në fillim nga “eliksir” apo të tjerët, që lidhej me të dhe ishte e vërtetë, e qashtër, si drita?

(vijon)