Unë kthehem dhe rikthehem atje,
Si një vrasës në vendin e krimit.
Sytë i mbaj ngulur në një pikë,
Pa ditur se ç’pres.
Peng i mendimit,
I mendimit pa llogjikë.
E paarsyeshme është dashuria,
Po njëlloj si vrasja.
Në qiejt e bukur të ndjenjave dehesha,
Thithja të mirën,
Gëlltisja
vesën,
Bukurinë
qasja.
Tani që ftohtësia e të arsyeshmes,
Më shtyu teposhtë,
Në stalagmitet e zgafellave,
Ku sundon bardhezia e të qënit,
Nuk zbut dot ashpërsinë as me lotë,
Krahëkëputur nuk shkoj dot mbi re.
Diçka të madhe padashur kam vrarë,
Nën çmendurinë e katilit rit,
Kthehem dhe rikthehem
Sërish atje.
No comments:
Post a Comment