Koha jonë e Despotëve

Ne u lindëm në një vend me një Despot në krye. Jetuam nën të deri sa ai mbylli sytë dhe nuk na dukej e çuditshme. Përreth kishte shumë despotë të tjerë nga Frankoja dhe Salazari, nga Brezhnjevi dhe Mao Ce Duni dhe deri tek Titoja dhe Papadhopuli i Greqisë. Mallkimet ndaj Hitlerit dhe Musolinit mbushnin ende të gjitha mediat që mund të shihnim dhe dëgjonim, si dhe lavdërimet për Stalinin ishin në çdo cep të vendit tonë.

Edhe pse propagandohej shumë për popujt kundër tiranëve, tiranët ishin kudo të pranishëm. Qeveritë e shumta që binin thuajse çdo vit në Itali na dukeshin qesharake, ndërsa për Presidentët amerikanë mendonim se ishin vetëm despotë që ndërroheshin. Për demokracitë e veriut të Europës as mund të mendonim ndonjë gjë pozitive se ato ishin monarki dhe detyrimisht anakronike dhe me despot!

Por ky nuk ishte vetëm problem i brezit tonë, një grusht të rinjsh të një vendi të izoluar dhe të varfër. E gjithë bota vuante nën despotët, nuk merrej me ta si duhej, shpesh herë i shihte me admirim edhe pse disa prej tyre patën sjellë tragjedinë e madhe të Luftës së Dytë Botërore. E gjithë bota e quajtur demokratike, e trembur nga Revolucioni i Tetorit, pat toleruar ngritjen e Musolinit dhe Hitlerit. Më pas kishte mbyllur sytë ndaj puçit të ushtarakëve në Spanjë kundër qeverisë të ligjshme spanjolle dhe kishte larë duart me ujin e ndyrë të “neutralitetit”.

Brezi jonë ishte i tradhëtuar nga të gjithë anët. Nga “bashibozukët komunistë“ vendas dhe vendet e Demokracisë së Lirë. Të frikësuar nga rreziku komunist, veçanërisht amerikanët, por dhe aleatët e tyre përkrahën diktatorët Suharto, Pinoshe, Markos, Mobutu dhe sa e sa të tjerë, që shtypnin popujt e tyre dhe bënin normale vazhdën e despotizmit.

Erërat e ngrohta të Rënies së Murit të Berlinit nuk vazhduan gjatë, pikërisht sepse ne, njerëzit, nuk jemi ende gati të heqim qafe despotët kudo që janë. Dhe kështu nuk është aspak e çuditshme që dhe në vendet e etur për demokraci dhe me shoqëri të zhvilluara si Rusia, Turqia apo Filipinet të vinë në fuqi despotë si Putin, Erdogan dhe Duterte. Shumë despotë në potencë sundojnë vendet e Europës Lindore nga Orban, Vuçiç dhe deri tek Rama.

Ndaj Amerika, Europa, Japonia dhe të gjithë të tjerët, nuk kanë pse të çuditen nga lufta e nisur nga Putin dhe rreziku për zmadhim të konfliktit deri në një përplasje bërthamore. Janë të gjithë bashkëfajtorë për gjallërimin e monstrave të tilla. Fillon me korrupsionin e Fuqive të Mëdha, me impotencën e OKB-së dhe organizmvae të tjerë dhe deri dëshirën e fshehtë për të bërë biznes me udhëheqës të fuqishëm për të fituar më shumë.

Paska qënë e thënë të vdesim në një botë ku ende sundojnë Despotët!