(vijim)
Acarimi i Putin me Perëndimin pas fitores së Demokratëve në
SHBA ishte i pritshëm. Sanksionet ndaj tij do shtoheshin dhe do mungonte
tolerimi që ju bë në katër vite nga administrate e mëparshme. Për Putin ishte e
domosdoshme të dëshmonte se sa I fuqishëm ishte dhe se mund të diktonte
rregulla të reja në politikën ndërkombëtare. Gjatë vitit 2021 dhe janarit 2022
pati protesta të fuqishme ndaj dy diktatorëve vasalë të tij, Lukashenkos së
Bjellorusisë dhe familjes të Nazarbajev
të Kazakistanit. Në të dy rastet Putin futi ushtrinë e tij për të nënshtruar
protestat popullore. Këto ishin sinjali se shumë shpejt do fuqizoheshin edhe
protestat e rusëve kundër tij. Putinit po i afrohen zgjedhjet e reja
presidenciale që do mbahen më 2024, si dhe vdekja natyrale. Në raste të tilla është
tipike për diktatorët të veprojnë në mënyrë agresive dhe pika që I duhej të
godiste ishte Ukraina. Ai nuk mund ta bënte këtë kundër republikave të
Balltikut, të cilat janë anëtare të NATO-s.
Duke u rikthyer tek gabimet e Perëndimit shtrohet pyetja, se
pse ndaj Ariut rus nuk u bënë veprime më të ashpra gjatë vitit 2021?
Viti i kaluar ishte vit i pandemisë dhe të mos harrojmë se
Rusia është një fuqi potente bërthamore. Duke i parë tani se si u zhvilluan
ngjarjet, menjëherë arrihet në përfundimet: Po këta(Perëndimi) ç’bënin?
Ndërtimi i strategjive dhe taktivave në marëdhëniet ndërkombëtare
nuk është një proces i thjeshtë në vendet me demokraci të zhvilluar. Ka
gjithnjë grupe studimore me ide të ndryshme dhe për më tepër ka edhe grupime
ekonomike-politike që kanë interesa të ndryshme edhe në raport me Rusinë. Ndaj procesi
i vendimmarrjves është edhe i ngadalshëm, edhe me idetë “ të shikojmë dhe të
veprojmë“ dhe në të njëjtën kohë i varur edhe nga opozita brenda vendeve të
fuqishme.
Jo gjithnjë mund të jenë në të njëjtën linjë republikanët e
Amerikës me social-demokratët e Gjermanisë, apo konservatorët britanikë me
Makronin e Francës. Këtë gjë e ka shfrytëzuar gjithnjë me efikasitet Putin duke
bërë sa ç’ka qënë e mundur për të përçarë
forcat politike në vendet e zhvilluara si dhe shoqëritë e tyre. Brenda Rusisë
ai nuk ka asnjë pengesë të marrë vendime që i gjykon në interesin e tij dhe të
bandës që drejton.
Ndaj më tepër se
gabime të caktuara të Perëndimit ndaj Putinit, ne kemi sot një situateë të tillë
si rrjedhojë e të gjitha ngjarjeve politike të 20 viteve të fundit, të cilat për
fat të keq kanë sjellë në këtë gjendje që shumë vite më parë nuk do e kishte
pasur ambicie as vetë Putin. Madje edhe vetë personaliteti dhe psikologjia e
tij ka ndryshuar si pasojë e këtyre rrethanave dhe ngjarjeve.
Eshtë kjo strukturë politike-shoqërore në botë, e cila e ndërthurur
edhe me ngjarje të paparashikuara sikundër ishte forcimi i Al Kaedas dhe sulmet
e saj terroriste, sollën një kaskadë të tërë ndryshimesh në peisazhin politik
botëror, që favorizuan militarizimin e Rusisë dhe drejtimin e saj nga një dorë
e vetme. Sigurisht që ka pasur njerëz që i kanë parashikuar këto sjellje, ose që
kanë rekomanduar të tjera qëndrime në kohë të ndryshme, por nuk mund të thuash
se atyre nuk ju kanë vënë veshin nga mendjelehtësia e udhëheqësve perëndimorë.
Nuk kishte se si të
ndodhte ndryshe! Kjo është natyra e gjërave.
No comments:
Post a Comment