Nuk më vjen keq se jam i varfër, por se jam i përbuzur

Qëllon që pyes për ndonjë të afërm të ndonjë miku tim dhe jo rrallë dëgjoj: “Eshtë mirë shumë; ka restorantin e tij, dy apartamente në Tiranë, shtëpi në plazh dhe një apartament në Greqi. I biri është në Bashki.” ose “ I ka ecur dhe ka një fabrikë të tij me 40 gra që qepin, dhe një hotel në Dhërmi”.

Duket se refreni i brezit tonë, të rritur nën Diktaturë dhe të dalë prej saj të gjithë të varfër është : “Eh ai ja hodhi fukarallëkut!” Folja më e rëndësishme është ka dhe jo është apo bën. Nuk rreken të të spjegojnë nëse ka qënë mirë me shëndet, se ka mbetur me të njëjtin humor dhe karakter, se ka martuar edhe djalin e djalit apo se ka emër të mirë si specialist në fushën e tij.

Kjo të ve në një pozitë të vështirë, se edhe pse e di që vetë je i varfër, nuk e ke ndjerë edhe që nuk vlen. Ose më keq se je dhe i përbuzur. Nuk dua të idealizoj Skamjen, por jeta më ka mësuar se edhe Kamja ndonëse mund të të ndihmojë pak, nuk të bën as të lumtur dhe as të zgjidh problemet e mëdha që të dalin gjatë jetës.

Skamja e përgjithshme e viteve të Diktaturës dhe edukimi materialist solli këtë përqëndrim të të gjithë shqisave të shqiptarëve drejt Kamjes dhe vetëm Kamjes. Si qëllimi i vetëm në jetë, me realizimin e të cilit jo vetëm mund të hash më shumë, mund të vishesh më luks, mund të hedhësh më shumë para në dasmën e djalit, mund të udhëtosh më shumë në botë, por mbi të gjitha mund të gufohesh me krenari ndaj anëtarëve të bashkësisë tënde se ke dalë i fituar në garën imagjinare që ke në kokë. Dhe duke u gufuar vetë detyrimisht do përbuzësh “humbësit”.

Ues Staford është një pastor dhe avokat amerikan, që i është përkushtuar çështjeve humanitare në luftën kundër varfërisë. Ka një shprehje të tij shumë të goditur: “E kundërta e varfërisë nuk është pasuria; e kundërta e varfërisë është mjaft!” Kjo filozofi bije ndesh me filozofinë e përmendur më sipër, që mbizotëron në shoqërinë shqiptare dhe që sjell jo vetëm shtimin e numurit të të varfërve, por edhe përbuzjen e tyre.

Të gjithë e dinë se Edi Rama, Ilir Meta dhe shumë politikanë të tjerë janë ndër njerëzit më të pasur në Shqipëri. Dhe kjo i bën që kur njerëzit e varfër të protestojnë ndaj tyre të mos e fshehin dot përbuzjen por të klithin “kokëpalarët” apo “më vjen turp nga këta njerëz që protestojnë për çmimet si në asnjë vend të NATO-s”.

Për fat të keq nuk janë të vetmit në shoqërinë shqiptare që përbuzin ata që nuk kanë.