Ku gaboi Perëndimi ndaj Putin?

Në këtë kohë, kur Putin po rrezikon vërtet stabilitetin botëror, shumë analistë në botë, përfshi edhe “kompetentët” tanë, po theksojnë gabimet e mëdha që ka bërë Perëndimi në qëndrimet ndaj Rusisë dh e veçanërisht ndaj Vladimir Vladimiroviçit. Idetë janë nga më ekstremet. Duhet të kishin futur më parë Ukrainën në NATO. Sanksionet duhet të kishin qënë të rënda prej kohësh. Gjermania nuk duhej të lejonte të varej nga gazi rus. Nuk duhet të kishin lënë  të aneksonte Krimenë. Edhe shumë të tjera si këto.

Gabimi i parë në këto lloj analizash është se konsiderojnë Perëndimin si një trup të vetëm, që mund të ndjekë një politikë të caktuar ndaj një vendi të veçantë kur ai sillet si agresor apo kur tregon se ka prirje të bëhet i tillë.

Perëndimi nuk është një njësi politike e vetme ndërsa Rusia e Putinit ka qënë dhe është e tillë.

Pa përjashtuar gabimet e Perëndimit në përgjithësi dhe të Amerikës, Gjermanisë, Britanisë dhe Francës në veçanti, sepse janë shtete që drejtohen nga njerëzit dhe njerëzit gabojnë, duhet thënë se Putin u favorizua shumë nga rrethanat dhe ngjarjet politike të këtij shekulli.

Ngjarja përcaktuese gjeopolitike në fillim të këtij mijëvjeçari ishte Sulmi terrorist mbi Kullat Binjake me 11 shtator. Ishte kjo që solli një sërë ngjarjesh logjike dhe jologjike, të cilat i dhanë kohë Putinit për të konsoliduar pushtetin e tij brenda Rusisë dhe për ta fuqizuar atë ushtarakisht.

Koha dhe autoriteti që fitoi Putin në Rusi dhe në arenën ndërkombëtare rrodhi nga lufta absurde mbi Irakun nga administrata e Xhorxh Bushit. Amerika e pambështetur nga shumica e aleatëve, humbi energji politike, mjete financiare dhe prestigj në atë luftë absurde e cila solli qindramijra irakenë të vrarë dhe shkatërrimin e plotë të një vendi të tërë. Putin mund të paraqiste fare mirë për opinionin rus, që Amerika është një shtet arbitrar, që për interesa gjeopolitike dhe sidomos për burimet e naftës mund të sajojë çdo lloj gënjeshtre (e armëve të shfarosjes në masë) dhe të bëjë krime nga më të paimagjinueshmet. Me këtë do justifikonte më vonë, që SHBA nuk mund të na shesë ne moral nëse bëjmë gjëra të ngjashme në një shkallë më të vogël dhe më pranë oborrit tonë. Pak a shumë kjo ishte një përligjje se “të gjitha fuqitë e mëdha kështu bëjnë“.

Lufta në Irak i dha edhe një avantazh të madh Rusisë për përfitimet nga rritja e çmimeve të naftës në botë, duke qënë se shitja e naftës dhe gazit ze pjesën më të madhe të të gjitha eksporteve ruse. Dhe kompanitë shtetërore ose gjysëm shtetërore të naftës kontrollohen nga Putin dhe të ardhurat e tyre mund të përdoreshin për rritjen e arsenalit ushtarak. Në një botë në luftë fuqizimi i ushtrisë ishte plotësisht i llogjikshëm.

Në të gjithë Europën, shumica e opinionit publik shihte Bushin si njeriun më të rrezikshëm për paqen në botë dhe jo Vladimir Vladimiroviçin. Ndaj dhe ky i fundit ishte në gjendje të ndryshonte kushtetutën sa herë i duhej për të mbetur në krye të vendit, pa ndjerë asnjë lloj trysnie nga lojtarët kryesorë ndërkombëtarë.

(vijon)