24 orë ose më shumë burg (3)

 (vijim)

Hyj në nyjen sanitare të dhomës. Nuk ka letër higjenike. Nuk kam dëgjuar të ketë lidhje përhapja e Covid-19 me letrën higjenike. “Tregu i qullur” në Wuhan, lakuriqët e natës, Miu i Gjirizave e të tjera qënie të ngjashme kanë lidhje me virusin dhe përhapjen e tij, por askund nuk është përmendur letra higjenike. Në nyjen sanitare nuk ka as bide. Duhet menjëherë t’ju kërkoj autoriteteve të përmbushin kushtet minimale të pastërtisë para se të jetë shumë vonë.

Hapa me kujdes derën e dhomës 1052 dhe sa zgjata vetëm hundën për të parë se ç’bëhej në korridor, 4 oficerë, ndoshta të Ndërhyrjes së Shpejtë e rrethuan derën dhe më thirrën ta mbyllja menjëherë. “Nuk ka letër higjenike”-belbëzova i trembur dhe e mbylla derën. Ndjeva se nevoja për të ishte tani më pranë se kurrë. Nga jashtë u dëgjua “Ke mbi tavolinë një udhëzues të tërë në frëngjisht dhe anglisht se si duhet të veprosh. Nëse e hap derën edhe njëherë izolimi do vazhdojë për një periudhë edhe më të pacaktuar!” Nxitova të shfletoja udhëzuesin dygjuhësh, duke menduar padashur se si një periudhë mund të jetë edhe më e pacaktuar. Ku ka më shumë apo më keq se e pacaktuara?!

Udhëzuesi ishte jo vetëm shumëfletësh, por edhe i shtypur në fletë të lustruara, të cilat përjashtonin çdo mundësi për tu përdorur për qëllim tjetër veç leximit të udhëzimeve. Në faqen 14 seksioni b ishte përcaktuar se si duhet të veprojë i vetizoluari nëse ka nevoja të cilat nuk përmbushen nga ato ç’ka përmbahen në dhomë. Komunikohet me zyrën qëndrore nëpërmjet sistemit “intercom”, që ndodhej pranë derës, ku pasi shtypje butonin dhe dëgjoje zërin e nëpunësit, parashtroje kërkesën e cila merrej në shqyrtim brenda ditës. E shtypa butonin dhe u dëgjua një zë i trashë burri:”Ju dëgjoj i vetizoluari 1052” dhe menjëherë klitha “Nuk ka letër higjenike!”. Kërkesa me thirrje duket e gjeti të papërgatitur nëpunësin se pasi krrojti zërin u përgjigj me vonesë:”Do e shqyrtojmë rastin tënd!”. “Rasti im!!”thirra por nga ana tjetër interkomi ishte mbyllur. “Rasti im po vjen drejt daljes!” thirra i dëshpëruar dhe mblodha gjithe muskujt poshtë kërthizës për të mos u dorëzuar. “Të paktën të jem krenar si shqiptar që jam” i thashë vetes dhe mbylla sytë për të kujtuar se ç’kishin thënë vëllezërit Frashëri, Ismaili dhe Rexhep Qosja për situata të tilla. Nuk mu kujtua asgjë.

(vijon)