Interpretimi im i një testi gjenetik

Vajza ime mori dhuratë për Krishtlindje një “test gjenetik”, gjë që ndodh jo rrallë tani në Amerikën e Veriut. Të rinjtë më shumë se kureshtje për rrënjët e tyre, duan të dinë (me të drejtë) për problemet që mund të kenë në të ardhmen me sëmundjet e trashëguara. Brezi jonë ka ende një lloj stepje për të bërë teste të tilla, gjë që vjen nga mosbesimi, por edhe frika se mund të përballesh me gjëra të së kaluarës së largët që nuk do t’i dish. Gjithsesi, në këtë shënim do merrem me interpretimin e identitetit gjenetik të familjeve tona dhe të shqiptarëve në përgjithësi.

Testi i prejardhjes ishte një befasim për mua. Gjithnjë kam menduar se ne shqiptarët duhet të kemi një konglomerat genesh, në varësi të dhjetra ushtrish pushtuese, që kanë kaluar në trevat tona. Dhe këto dhjetra ushtri kanë pasur qindra lloj etnish në përbërje duke nisur me fenikasit, arabët, vikingët, thrakët, darët, galët, grekët e vjetër, romakët, egjiptianët, maqedonasit e Filipit, çekrezët, kirgizët, hunët, otomanët, maorët, etiopianët, sllavët e deri tek grekët e rinj, italianët dhe gjermanët.

Cuditërisht testi tregonte se genet ishin 100% ballkanase me mundësi më të madhe greke dhe shqiptare. Mundësitë e rrënjëve ballkanike në popujt e tjerë ishin të papërfillshme. Deri tek katragjyshët e vajzës sime dimë se janë shqiptarë nga krahina e Korçës dhe e Shkodrës. Por shtrirja gjeografike me përqindje më të madhe mundësije jepte Peloponezin për Greqinë dhe Korçën për Shqipërinë. Gjithashtu emrat e të afërmve, që kanë bërë një test të tillë ishin të gjithë emra të njohur, të cilët pavarësisht nga largësia i dimë që i kemi kushërinj. Kishte banorë të Amerikës dhe Europës, por të gjithë me të paktën një prind shqiptar.

Duket që pyetja se cilët jemi ne është më pak e vështirë për t’ju përgjigjur tani. Jemi autoktonë në Ballkan dhe përkatësia greke, për mendimin tim, ka të bëjë me ngjashmërinë e madhe gjenetike midis grekëve të rinj dhe shqiptarëve. Kam pasur prej kohësh bindjen se grekët e sotëm nuk kanë asnjë lidhje gjenetike me grekët e antikitetit, të cilët sipas përshkrimeve të historianëve, filozofëve dhe shkrimtarëve të asaj kohe kanë qënë biondë dhe me sy me ngjyrë të çelët.

Ku kanë shkuar genet e tyre?

Unë nuk kam “takat mendor” t’i jap përgjigje kësaj pyetje shkencërisht të vështirë.

Ajo, e cila jam në gjendje të shtjelloj është se për shkak të jetesës në zona të izoluara, me mungesë rrugësh, larg porteve, ka bërë që shqiptarët të jenë gjenetikisht më të pastër se sa mund të mendohet. Më janë dukur “të marra” konkluzionet e pabazuara të shprehura nga njerëz, se në zona të caktuara të Shqipërisë mund të dallosh qartë karakteristika të aziatikëve, të turqve apo të sllavëve. Në raste kur kemi diskutuar të tilla ide “marroke”, përgjigja ime ka qënë ekzistenca eskluzive e shqipes dhe vetëm gjuhët e tre minoriteteve grekë, sllavë dhe arumunë në territoret e Shqipërisë së sotme.

Sigurisht që qindra shqiptarë në Amerikën e Veriut dhe në Europë duhet të kenë bërë teste të tilla. Edhe ata që i kanë rrënjët në trevat e Kosovës, Malit të Zi dhe Maqedonisë. Kam bindjen se edhe tek ata prania e geneve sllave duhet të jetë e papërfillshme.

E megjithatë unë jam në gjendje të interpretoj një test të vetëm.

Të tjerë mund të interpretojnë më mirë duke patur mijëra të tillë, që më pas do i depozitojnë në eAlbania për të parë nëse patronazhistët janë shqiptarë puro apo edhe me ca gene tradhëtare të huajsh.

(Të më falë ndonjë patronazhist që lexon rastësisht këtë shkrim timin. Eshtë thjesht një interpretim subjektiv.)