Vetëtorturuesi
Do të godas pa ngut e vrap
Dhe pa urrejtje, si një kasap
Porsi Moisiu shkëmbin kap
Qerpikët që aq bukur hap
Saharën time të ujisin
Në çurka vuajtjeje do i kthej.
Dëshirat fryrë tej e tej
Mbi lotët e kripur do vozisin
Porsi anije që detin çajnë,
Dhe thell ë t’dehurës zemrës sime
T’trokasin tëndet ngashërime,
Si daullet ritmin e mbajnë!
Nuk jam një falso notë
Në një qiellore simfoni
Falë t’panginjurës Ironi
Që m’shkund e më bën copë
Eshtë ajo zëri im, klithja!
Gjithë gjaku im, ky helm i zi!
Unë jam një pasqyrim kobzi
Ku sheh e pispilloset shtriga.
Jam thika jam edhe plaga!
Jam faqja jam dhe të fryrët!
Jam rrota që thyen gjymtyrët,
Sëpatë e xhelatit dhe qafa!
Jam i zemrës sime vampir
-
Ndër ata të kapur prej lebre,
Që nuk japin dot buzëqeshje,
No comments:
Post a Comment