Keshille nga Dalla

Luco Dalla ishte poet i nje lloji te vecante, qe dinte te pershkruante me ironi edhe dhimbjen e ndarjes, sikunder mund ta paraqiste edhe me ngjyrat e errta te trishtimit, si bejne gjithe poetet e tjere. Pavaresisht nga fjalori disi vulgar, e tija "Disperato Erotico Stomp", mbetet nje poezi filozofike mbi raportin mes te dashuruarve, ndarjes dhe vazhdimesise se jetes.

Të kishin parë tek pije në një burim

I ndryshëm nga unë;

Të kishin parë mëngjesit të dilje cullak

Si flloçkat në lumë

Kurse me mua nuk xhvisheshe

As në shtrat.

Si për inat, o Zot, për inat.

Të kishin parë ta ngrije fundin

Fundin deri në kërthiza

O ç’xixa!...

Pastaj ma kthen: “Ti gjynahqar

Bën mirë ta futësh në sirtar!”

Më vonë më le pendët me atë mikeshën

Atë të gjatën, shumë qejfleshë.

Që të dyja për të bërë diçka të veçantë

Me rëndësi dhe të madhe

Unë mbetem brenda, mendoj nga pak

Dhe rri vetëm me mbathje

Mendoj për zhgënjimet, punët e randa.

Dhe një kurvë nga Tailanda,

Po çshtja më e jashtëzakonshme, me të drejtë

Eshtë të jesh  si të tjeret.

Kështu, natyrshëm, pas një jave dola

I rrashë qytetit në çdo anë

Nuk ishte shumë ftohtë dhe sigurisht

Që do gjeja një putanë

Përveç parrukes, sytjenave,

peliçes  dhe një jeleku për dreq,

Kishte probleme, bile serioze,

Por nuk arsyetonte keq.

Nuk di në se kisha të bëja

Me një putanë optimiste të së Majtës,

Ndenjëm goxha dhe gjë s’bëmë dot,

Vetëm rrija në këmbë si idiot

U vërtita ca dhe takova

Një që kishte humbur

I thashë “Në qëndër të Bolonjës

S’mund të humbë as një kalaman”

Më pa me një fytyrë të ngrysur

Dhe më tha që jam gjerman.

“Në Berlin kam qënë me Bonetin,

Ishte i trishtë dhe i pamatë.”

U mërzita, u ktheva në shtëpi

Dhe ndenja me brekë prapë

Para se të ngjitesha lart, u ndala

Dhe drejt yjeve hodha një sy

Isha shumë i preokupuar

Sa diçka poshtë u fry.

I ngjita shkallët nga tre

Dhe u plasa në divan si i gjorë,

Mbylla sytë dhe ëmbël e ëmbël

Ja valova me dorë