Shtojcë për “Unë isha atje! (2)”

Më kujtohej, që para 3-4 vitesh, kisha shkruar diçka për Fatmir Xhafajn në blog, brenda një cikli shënimesh për deputetët e Partisë Socialiste, që diheshin si të lidhur ngushtë me Diktaturën.

E gjeta dhe kur e lexova pashë, që kishte një pasaktësi. Kisha shkruar, që në Kongresin e Rinisë në tetor të 1982, Fatmiri ishte zgjedhur Sekretar i Parë i KQ të BRPSH, por në fakt, ai ishte zgjedhur vetëm sekretari parë për Tiranën. Një vend, që gjithsesi premtonte karrierë dhe që me pak mund e përkushtim do ta bënte pas disa vitesh edhe antar të KQ të Partisë.

Por duket, që lufta e brrylave, a ndonjë faktor tjetër, i njohur vetëm nga Nomenklatura, e ka larguar Fatmirin nga posti “jo me zarar” I drejtuesit të rinisë, në një sektor jo të këndshëm për gjithë juristët e asaj kohe, në hetuesi. Për hir të së vërtetës, nuk ishte një vend që lakmohej nga të posadiplomuarit e Juridikut. Kjo ishte edhe arsyeja, që thuajse asnjë anëtar i Byrosë Politike nuk i dërgonte fëmijët të studionin në Juridik. Filluan të bënin përjashtime fëmijët “qypa” të baballarëve “më qypa”, të cilët u bënë antarë ose kandidatë pas 1980, si Qiriako Mihali, Shenka Cuko dhe ndonjë tjetër.

Juridiku ishte dega, ku përfundonin fëmijët me mesatare jo të lartë të funksionarëve të niveleve të dyta e të treta, që nuk ishin në gjendje të mbaronin as degën e Merceologjsteveisë, se kishte pak matematikë. Nuk ishin njerëz të këqij, veç në shumicën dërmuese të rasteve të pazotë. Më vonë, në punët që kryenin si hetues, prokurorë apo gjykatës, kishte shumë syresh, që niseshin nga e mira. Sidomos pas vitit 1982, kur me orientim nga lart, pati shumë më pak përndjekje për agjitacion dhe propagandaë.

Nuk e ve dorën në zjarr, por Fatmir Xhafaj mund të ketë qënë edhe përjashtim. Garanci politike familjare ka pasur, por mund të ketë qënë edhe nxënës i mirë në të mesme. Ato vite,  Vlora ishte rrethi, që kishte më tepër vështirësi për të drejta studimi dhe në universitet mund të shkonin vetëm nxënësit me mesatare shumë të lartë dhe të mos kishin vëlla ose motër, që të kishte mbaruar universitet.

Po shkruhet shumë në shtyp rreth “krimeve” të Fatmir Xhafajt në hetuesinë e Krujës, të cilat, më duket e çuditshme, që nuk kanë dalë në kohën kur u emërua ministër i Drejtësisë.

Gjithsesi, “i rruari dhe i krruari” Fatmir, mbetet karrieristi tipik, që di të bëjë atë që i kërkojnë zotërinjtë. Në çdo lloj sistemi do bënte karrierë, se ka cilësitë e “yesman”, të shoqëruara me një përmbajtje para mediave. Këtë rradhë, shërbimi i tij ka përkuar në një drejtim pozitiv për Shqipërinë- në Reformën për Drejtësi.

A duhet të jetë Ministër i Brendshëm?

Përgjigja ime është : Absolutisht Jo!

Fatmir Xhafaj duhet të ishte i përjashtuar nga funksionet e larta publike, për shkak të lidhjeve të tij me Diktaturën.

“Përlyerja” e tij është më e madhe se e Nanos, Gjinushit, Kokëdhimës.

Por, kur në funksione të larta të Shqipërisë post-komunistet  kanë qënë Gramoz Ruci, Servet Pëllumbi, Namik Dokle dhe ndonjë tjetër, prania e Xhafajt është e justifikuar.

Në fund të fundit “të gjithë me zemër ishim me Partinë“.