Comme tois (J.J.Goldman)

Shpesh e kap veten duke pyetur “Përse shkruan me ashpërsi?”, një pyetje kjo, që ndoshta e mendojnë edhe shumë njerëz që më duan. Mbase shkruaj me ashpërsi kundër arrogancës të fuqiplotëve, edhe që fëmijt në Shqipëri mos e kenë fatin e Sarës. Mos ju duket shumë shumë e largët!

Porsi ti

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti

I kishte sytë e kaltër

Dhe petkun kadife

Në prehrin e së ëmës,

O me familjen ku qe,

Pa mendje pozonte,

Nën qiellin pa re.

Fotot nuk janë mir’

Por dallohet aty,

E saja mirësi,

Embëlsia në sy.

E donte muzikën,

Shuman dhe Moxartin,

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti.

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti.

Si ti që nga poshtë i sheh të gjith’

Që fle dhe në ëndrra c’sheh kush e di?

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti,

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti.

Në shkollë me dëshir’,

Në fshatin më poshtë,

Librat i lexonte,

Mësimin e thoshte,

Për bretkun që kuak,

Netëve me yje,

Bukuroshen e fjetur,

Në të lashtat pyje.

Kukullat i donte,

Shokët s’kish’ se si

Ruthin edhe Anan,

Më shumë Zheremin.

Do vloheshin një dit’,

N’Varshav’ padyshim.

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti,

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti.

Si ti që nga poshtë i sheh të gjith’

Që fle dhe në ëndrra c’sheh kush e di?

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti,

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti.

Emrin Sara kishte

Tetë s’kishte mbushur

Qielli i pastër,

Jeta ishte e bukur.

Për të tjerë njerëz,

Ajo duhej zhdukur.

Sytë tënde kishte

Edhe tëndet vite,

Vajza jetëkëputur

Që priste të rritej.

Se nuk u lind si ti

Në kët’ vend dhe tani,

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti,

Porsi ti, porsi ti, porsi ti, porsi ti.