Kur dëgjoj cinikë, menjëherë me shkon mendja padashje në qumështi i ciknosur. Eshtë diçka që nuk ka asnjë lidhje me të, se e vetmja lidhje e cinikëve me sisoret ëshë me qenin dhe në gjuhën e popullit tonë legjendar, nuk ka asnjë shprehje, që lidhet me qumështin e qenit, apo të buçës. Ndaj të qënit cinik, lidhet thjesht nga tingëllimi me qumështin e ciknosur.
Këtë të fundit nuk e pëlqen askush. Nuk kemi dëgjuar ndonjëherë të thuhet “Ah sikur ta ciknosnim ca qumështin sot!” ose “Karidhatoja me arra bëhet shumë e shijshme me qumësht të ciknosur”. Shkurt, askush nuk e do të ciknosurin.
Po nuk mund të thuhet e njëjta gjë për cinikët. Ka edhe që i pëlqejnë. Mua më le pa mendje Diogjeni, më i madhi i cinikëve. Edhe sot, mund të dalë me një fener në mes të ditës Diogjeni , në kërkim të një njeriu të ndershëm, në çdo qytet të botës.
Një “imitim” shumë modest i Diogjenit në kushtet e Diktaturës, ishte Gaqkë Inxhinieri, që bridhte rrugë ve dhe kafeneve të Korçës me dhinë e tij Nora. Gaqka tallej me hipokritët, aq sa të mos rrezikonte burgosjen, sikundër tallej Diogjeni me Aleksandrin e Madh.
Kur rrinte pak minuta në trotuar me mua(zakonisht nuk zgjaste më shumë muhabetet me asnjë) mundohesha të kuptoja të vërtetat, që fshiheshin pas talljes së tij me të gjithë dhe sidomos me shtirjet e të fuqishmëve.
Në Korçën e ditëve tona, Gaqka do kënaqej(dhe vuante) pa masë me “theatrot”, që luhen çdo ditë. Sidomos do ngazëllehej me shkëlqimin e vdekur të Pazarit, se atje kishte kaluar gjithë adoleshencën dhe rininë e tij.
Niko Peleshi i ka zët cinikët. Bile edhe i akuzon, se nuk lejojnë njerzit e tjerë të Korçës të mbushen plot me optimizëm për të ardhmen.
Edhe Diogjeni i Sinopit do e kishte të vështirë të jetonte në Korçën e Pelesh-Filos, se jo vetëm kishte hyqin e keq të flinte në një voze të madhe qeramike (shumë më e madhe se ato të Muzeut Arkeologjik në shtëpia e Lipe Kotës) dhe në Pazarin e sapo restauruar nuk mund të lejohej asnjë zbatharak , që të flinte në voze, por Diogjeni herë herë bënte edhe veprime të turpshme në mes të miletit, pasi nuk e kishte të vështirë të fuste duart mes leckave, që i mbulonin trupin dhe të arrinte thellë mes këmbëve të tij.
Në Korçën e Pelesh-Filos, virtyti është mbi të gjitha. Asgjë e turpshme nuk mund të bëhet në sytë e të gjithëve.
Gaqka mund ta kishte më të lehtë. Ai vërtet nuk do kënaqej dot me mrekullitë e Parkut Rinia, se i pëlqente më shumë të vrojtonte sjelljet e shtirura të njerëzve se të rrinte të çlodhej në gjelbërimin e Parkut, ku mund t’i fusnin edhe ndonjë gjobë për Noran, që do hante barin e blerë kushedi në cili kontraktues i Bashkisë, por në Pazar do vërtitej. që nga Hani i Vasil Papajt dhe deri në dyqani i Vëllazërisë Qiriaku.
Do kujtonte edhe të famshmin Vasil Avrami, kryetarin e Bashkisë së shumë viteve, në shtëpinë e të cilit, Niko Peleshi dha lejen , që Goneja i Zapeve bashkë me Sandër Frangajn, të ndërtonin një “bina”, që e hijeshon bulevardin. Me siguri do tallej me Vasil Avramin, se si mund të tallej me Nikon, Gonen apo Sandrin. Do tallej se ishte cinik. Dhe cinikët janë ata, që pengojnë përparimin. Ose dhe kur nuk arrijnë ta pengojnë, ulin optimizmin e qytetarëve.
Nuk do rrinte pa hipur edhe në Kullë, megjitëse do e kishte vështirë të hiqte “osh” Noran deri në majë të shkallëve, se ashensorët, si cinik që ishte nuk i përdorte. Në Kullë do hipte, nga që e quajnë Kulla Panoramike dhe kur të zbriste do theshte “Dëgjo, pashë një panoramë, që tani…do ja u le amanet, kur të vdes të më digjni dhe hirin të ma hidhni në 360 gradë“.
Ç’e do që ishte cinik!
Dhe cinikët nuk i le cinizmi të shohin bukuritë e 360 mijë metro katror kalldrëme, 45 mijë metro kator trotuare të gdhendura nga të dy anët, 735 mij metro katrore lulishte, 564 mijë metro katrore park olimpik sportiv, 864 mijë metro linear tubo të shtruara nga tre herë dhe 6 mijë ikona të varura në 120 metro karre mure.
Eh cinikët, që tamam si qumshti i ciknosur nuk na lenë të shijojmë ëmbëlsinë e kësaj turte, që quhet Korçë!
No comments:
Post a Comment