Leter Padroneve te Botes - Gualtiero Mite Guerriero

Ndoshta edhe ne Itali, emri i Guerrieros nuk i tingellon i degjuar kujt. Prej mese 15 vitesh, pedagogu i Historise te Artit te Sapiencas, nuk ju meson studenteve te fshehtat e bukurive te arteve, por jeton nen kembet e Ures se Engjejve si barbon apo si i themi ne si njeri pa plang. I zhgenjyer nga prapaskenat dhe mashtrimet edhe ne tempujt e dijes, Guerriero (e nuk eshte as i pari as i vetmi) zgjodhi te jetoje si njeri i paperlyer me mire nen ure. Edhe letra e botuar prej nje te njohuri te tij ne blogun e Beppe Grilos dy jave me pare eshte shkruar ne ditet dhe netet e jetes te paplangsit.

LETER PADRONEVE TE BOTES nga Gualtiero Mite Guerriero

 

Të dashur miq të varfër e të dëshpëruar,

 

Unë nuk e di as cilët jeni e as ku banoni. Veç për një gjë jam i sigurt, që ju, padronët e sotëm të kësaj bote, jeni në majën e shkallës së trishtimit e të boshllëkut shpirtëror , të cilat për përgjegjësinë tuaj të drejtpërdrejtë, kanë pushtuar planetin tonë të mrekullueshëm. Thuhet, që nuk janë më shumë se disa qindra, ata të cilët vendosin përfundimisht fatet e njerëzve në botë. Bile disa shtojnë, se ata që kanë në dorë të marrin vendimet më të rëndësishme për fatet e gjithë njerëzimit nuk janë më shumë se tridhjetë vetë. Nuk dihet nëse do mësojmë një ditë se cilët jeni e ç'lloj jeni, se edhe pse gjurmët tuaja janë kudo, është e pamundur t'ju zbulosh identitetin. Koncepti mjeran që karakterizon të qënit tuaj, del në pah po të shohësh me kujdes morinë e shërbëtorëve tuaj, atyre që  qe janë anëtarë Qeverish, që drejtojnë Shtetet me një sistem politik të paaftë për të vlerësuar, vlerat e jashtëzakonshme të çdo qënieje njerëzore. Për ju e të drejtën tuaj të pamohueshme për të vendosur mbi jetën e vdekjen e miliarda banorëve të kësaj bote, të detyruar të punojnë me ritme të lodhshme e me një të ardhme të mjegullt, të cilën me dinakëri ja u paraqitni edhe më të errët. E vetmja mënyrë t'ju shpreh juve dashurinë është t'ju mallkoj, për milionat qënie njerëzore, që kanë humbur jetën në luftra  tuaja, për miliardat e njerëzve, të cilëve ju keni mohuar mundësinë për të jetuar, duke ju a zëvendësuar me një ekzistencë të mjerë, të lodhshme e të vështirë, në vend t'i linit të shijonin me qetëzi gëzimet e thjeshta po edhe të pafundme të jetës. Ju mallkoj, me gjithë dashurinë që kam mbledhur gjatë jetës sime, për miliarda fëmijë që kini vrarë në 50 vitet e fundit, ju mallkoj duke shpresuar që forca e dashurisë sime mrekullisht do bëjë të zhdukeni nga faqja e dheut kudo qofshi.

Veshjet tuaja të përkora janë të qullura nga oqeani i gjakut të derdhur, dhe formulat bajate të mbrojtjes të privilegjeve, të hartuara nga inelektualët e shitur tek ju, ju bëjnë të ndjeheni më bosh dhe më të mjerë se ata të cilët  shtypni. Këtë letër nuk e kam shkruar duke menduar se mund t'ju bjerë në dorë, bile jam i sigurt që asnjëri prej jush nuk ka për ta lexuar. E kam shkruar i shtyrë nga e njerëzishmja, që ndjej brenda për shërbëtorët tuaj me sy të lidhur për t'ju thënë që kanë mundësi të zgjedhin. Nën ju ka dy tipa shërbëtorësh: shërbëtorë fajtorë dhe shërbëtorë sylidhur. Më të pamëshirmit janë ata që vini në krye të shteteve; hierarkitë politike e ushtarake ndonjëherë edhe të fshehta, të cilët kontrollojnë përmbajtjen e sitemit shoqëror të ekzistencës të gënjeshtërt si dhe ditë për ditë bëjnë të mundur, që në mënyrë rigoroze të ushtrohet mbi të gjithë njerëzimin. Shërbëtorët sylidhur, janë milardat e njerëzve që janë të detyruar t'ju drejtohen shtypësve katilë me termat I nderuar, Shkëlqesi, Eminencë, President etj., por thellë zemrës, edhe pa e ditur,  kanë për ta veç përçmim. Të gjithë ata i janë nënshtruar një jete të vështirë, ndërsa ju përdorni tetëdhjet përqind të burimeve natyrore për të ruajtur e mbrojtur privilegjet tuaja. Mos mendoni se mallkimet ju vijnë vetëm nga unë, një pjesë e madhe e shërbëtorëve tuaj ju mallkojnë edhe pa e ditur vetë prej bunkerëve ku i keni mbyllur; burgjeve, njësive ushtarake, organizatave mafioze, sistemeve zinxhir të ekonomisë që me dhunë ju imponojnë një jetë me sa më pak krijimtari dhe inteligjencë. Ja përse ju imagjinoj të dëshpëruar, të cfilitur nga mosnjohja e burimit të shkatërrimit tuaj shpirtëror, sepse vala e mallkimeve të miliarda të nënshtruarve ju arrin në çastet e vetmisë ekstreme, kur  ju del gjumi dhe ndjeni boshllëkun që ju përshkon pasi kini fjetur me prostituta 100 mijë dollarëshe, ose mendoni për fëmijët  tuaj, që kini bërë sikur i keni dashur e nuk i keni gëzuar kurrë, sepse keni qënë të zënë duke hartuar plane luftrash e genocidesh.

Mendoni një çast që bota një mëngjes të zgjohet pa ju. Mendoni një botë ku të gëlojë gëzimi. Ndoshta edhe ju, Padronët e botës, duke parë atë festë madhështore të përditshme, do dilni prej skutave dhe do përzjeheni me turmën e njerëzve të vërtetë, e do zbuloni tek vetja vlerat e jashtëzakonshme të qënit Njeri, para të cilave, roli i padronit të plotfuqishëm të botës do duket një parodi e mjerë dhe torturuese. Ndoshta kështu, më në fund do ndodhë mrekullia, që rolet e padenja të të gjithpushtetëshmve, të përfundojnë në pjesën më të errët të Historisë.