Khajam

KHAJAM

 

 

Unë nuk e dija që kishte qënë poet

Dhe kur m'tregove, të pyeta: “Vërtet?”

Sa shumë të desha, ndaj  të putha vet’

S’më duhej ç’do thonin të tjerët.

 

Me verë në festa gjithnjë kam dëfryer

Ju dhashë djemve ç’ka kisha më të vyer

Vëngër më shohin, "se jam unë e përlyer"

Po ti e di, të kam dashur herët.

 

Jam rrudhur, prishur, ndjehem e braktisur

E shturrur’ jetë më bëri të lektisur

Veç për tek ti në çast do isha nisur

Le  të më hidhje shikim të errët.

 

Tani që më nuk dal dot nga humnera

Kur dimër bën, e di që s’vjen më vera

Kujtoje ti ndërsa dëfren me të tjera

Vajzën çapkëne me sy të blerët.