Nje tjeter ritem i Bodlerit.

KUPIDI DHE KAFKA

Bazament i një llambe të vjetër.

Mbi Kafkën qëndron Kupidi,

Të Njerëzimit,

Dhe në atë fron i pacipi,

Shkrihet gëzimit.

Flluska rrethore nxjerr buzësh,

Që ngjiten në ajri,

Botë të ra të gjejnë udhës,

Në Pafundësi.

Sfera e ndritur, e brishtë,

Bëhet e zjarrtë,

Djeg e lëshon shpirtin e hijshëm,

Si ëndërr të artë.

Por ndjehet i Kafkës ankim,

Sa her' del sfera,

"Ky rit i vrazhdë, pa kuptim,

Do jet' ngahera?

Ajo ç'ka buzëve mizore,

Lëshon ti nga pak,

Eshtë truri im, indet mishtore,

Eshtë i imi gjak.