NE SHTRAT MUND TE FUTESH GJITHESINE E TERE
Në shtrat mund të futësh Gjithësinë e tërë,
Lavire! Mërzia shpirtin mizor t'ka bërë.
Në kët' lojë boshe, ku i mprehën dhëmbët,
Për natë të duhet, një e freskët zemër.
Si shandanë llapsin sytë e tu të blertë,
Më mir', si fishekzjarrë në qiell të errët.
Po ti ja u shpërdor rrezatuesen fuqi,
Pa ditur syresh mund të lindë mrekulli.
Ngjizur ligësi, lodër e pashpirt, e shurrdhët!
O vegël për dëfrim, e rruzullit shushunjë,
Si nuk të vjen keq, si mundet që s'e sheh,
Kur je para pasqyrës rininë, që u zbeh?
Si s'u epe së kryeri këtë turp të paanë,
Që mendja të rren se të ka sjellë famë,
Kur Natyra krijuesja gjithë fantazi,
O princeshë mëkati të dha kët' bukuri,
- Ty o përpindësh, o joshës djallëzor?
- O madhështi e pacipë! O turp hyjnor!
No comments:
Post a Comment