MACOKU
Eja maç, tek shpirti i dashuruar,
Urtë, thonjtë mos m'i shtjerë,
Lemë të kridhem në sytë e shkruar,
Argjend dhe rubin përzjerë.
Kur lehtë me dorë të përkëdhel,
Zverkun, kurrizin harkuar,
Fijet e trupit që dridhen si tel,
S'di sa më kanë mrekulluar.
Thellë shpirtit e kqyr shoqen time.
Ngulët, plot dyshim e ftohtë,
Më shigjeton si tëndet vështrime;
Nga thonjtë deri në flokë,
Një erë prehëse, ajër i mistershëm
I pështjell trupin e zeshkët.
No comments:
Post a Comment