Poezia “Epilog” e Bodlerit i kushtohet Parisit, por nuk është pjesë e kryeveprës të tij të “Lulet e së Keqes”. Ka një ritëm të papërdorur në poezi të tjera. Psh vargu 2 rimon me 4 dhe 6, vargu 5 me 7 dhe 9 e me rradhë. Sharli ishte gjithnjë në kërkim të përsosmërisë të formës dhe muzikalitetit të poezisë.
Epilog
Malit ju ngjita me qetësi të pamatë
Prej nga mund të shihet qyteti i plotë,
Cmendinat, ferri, banjot, kuplaratë
Aty ku ngjizen ç’ka të ndyrë kjo botë.
Ti e di mirë Satan, o mbjellës fatkeqësie
Unë nuk shkoj në to të derdh të rremë lotë;
Po si një zuzar plak me dashnoren qejflije;
Dua të dehem me musht epshesh pa pushuar
Dhe të kridhem në atë det të ndyrë kënaqësije.
Nën vellon e agut ti ende nuk je zgjuar
Gërxho, i rënduar, ulok dhe mjeran
Shtriqesh të linjtave të natës të praruar,
Të adhuroj o qytet i fëlliqur! Ku kurtizanet
Dhe mangat të japin ndjesi aq të ëmbla
Sa zor se i kuptojnë dot profanët
No comments:
Post a Comment