Nuk doja të shkruaja një shënim të tillë,
sepse e di që shikimi i të kaluarës dhe pëmendja e të vdekurve të rëndon më
shumë se sa harresa. Ishte komenti i Luan Merdanit, që më shtyu t’I drejtohem
deputetit Ylli Ziçishti. Më shumë akoma, ishte kujtimi i të afërmve të mij
Gavril e Gjenkë Kolaci, të shuar para kohe në internim, të vënë në ato lista të
mallkuara nga i jati i deputetit.
I nderuar mjeku Ziçishti. Edhe pse më ra sy
jo për mirë hyrja e jote në politikë, mendova se cilido ka të drejtë të marë
pjesë si e mendon në jetën politike të vendit të tij. Mendova edhe se si mund të
kandidoje për një Parti, që të kishte internuar nënën e vëllanë, por përsëri të
justifikova me dëshirën për të patur ndonjë privilegj kur të të vijë pensioni.
Duke bërë një shkrim, pë fëmijët e ish-Bllokut, të futur në politikë këto 15
vitet e fundit, lexova dhe intervistën tënde pas fitores. Mbi të gjitha më ra në
sy se hyrja tënde në politikë, ishte edhe për të vënë në vend prestigjin e
familjes tënde patriote.
Cilën kupton me familjen tënde patriote
zoti Ziçishti?
Gjyshin tënd filogrek Peti Doracin, me një
emër jo të mirë në Pazarin e Korçës?
Xhaxhanë tënd Llambin, të tradhëtuar në
burg edhe nga yt atë?
Apo kriminelin dhe njeriun e njëmijë e një
të zezave, atin tuaj Mihallaq Ziçishtin?
Deputeti Ziçishti, e dimë që nuk ke faj për
ato që kanë bërë parardhësit e tu. Viktimat e drejtpërdrejta të babait
tënd, e kanë falur familjen tënde sepse
kanë menduar se nuk ken pse të vuani gjynahet e një njeriu të zi. Por nëse nuk
ke kurajën të kërkosh publikisht të falur ndaj tyre, si ke paturpësinë të
flasësh për venie në vend të prestigjit të familjes? Mos i shto ballit tënd më
shumë këllirë se i ka vënë yt atë! Ndoshta ke punuar me ndershmëri dhe
devotshmëri si mjek dhe për këtë të lumtë! Por mos ju rëndo shpirtin me
karshillëqe atyre që kanë vuajtur pa kufi.
Në intervistë, I dedikon fitoren edhe Niko
Peleshit. Po I drejtohem edhe atij, që ka harruar se e kushërira e parë e të
jatit u internua familisht nga Mihallaq Ziçishi dhe burri saj i vyer, mësuesi
Gavril Kolaci vdiq në internim dhe u përcoll në varreza nga një grusht
njerëzish. Ishte vetëm 45 vjeç.
Turp edhe për ty Niko!
Eshtë mirë të falësh, jo thjesht se e
këshillon feja, por se është e provuar edhe shkencërisht, ndonëse dyshoj se ti
ke aq njohuri mjeku Ziçishti. Njerëzit kanë falur por nuk harrojnë!
No comments:
Post a Comment