Edhe pse kam qënë që në vegjëli kundër
shkallëve të shoqërisë, kundër të fuqishmëve, kundër abuzuesve, kundër
autoriteteve, nuk mund të them edhe sot se jam një "barazitist" i
kulluar. Duke qënë një qënie egoiste, edhe unë ndonëse mendoj dhe dua një
"Eden" me njerëz të nginjur, të lumtur e të barabartë, thellë mendjes
kam idenë e një "shkallëzimi" në varësi të "koefiçientit
IQ". Ideja është thjesht "interesaxheshë" dhe unë dua të vrapoj
larg saj, sepse e di që e kam se ndjehem me një IQ mbi mesataren. Nuk them as
se "elitarët" duhet të punojnë më pak e të marrin një pjesë më të
madhe kur të ndahen të mirat, porse në "supertryezën e Rrumbullakët"
duhet të kenë të drejtën e një fjale më shumë. Dhe kjo nuk është më BARAZI!
Eshtë e njëjtë me një shoqëri të strukturuar mbi epërinë e forcës fizike,
epërinë financiare apo atë të bukurisë ose kombinimit të tyre. Njerëzit duhet
të jenë të barabartë në vetë ekzistencën e tyre dhe të Lirë! Në këtë lëvizje
kaotike idesh, dëshirash, interesash, parimesh, njerëzit duhet të ndjehen zotër
dhe shërbëtorë njëkohësisht, të vlerësuar e vlerësues, të dashuruar me jetën
dhe me atë që duan. Ata që ndjejnë se kanë një koefiçient më të lartë IQ duhet
të jenë nxitësit e të mirës e të bukurës, rregullatorët e krizave shpirtërore
të të tjerëve, kontribues të ndriçimit nëse vërtet kanë vetë një të tillë. Nuk
ka rëndësi në janë pastorë, shkrimtarë, shëronjës, zjarrfiksa apo këngëtarë.
"Endrra në diell"- dëgjohet të
thotë njëri nga miqtë e mi. PO! E di edhe vetë që shoh të tilla me syhapur, por
ka diçka ose shumëçka që nuk shkon në këtë botë , që më bën mua e shumë të
tjerë të shohim "ëndrra në diell". Unë nuk mund të uroj vetëm, që
fëmijët e mij të jetojnë mirë në një vend me mirëqënie dhe njëfarë lirie. Jo se
jam shumë shumë shpirtmadh, por se e di që edhe liria e tyre është e cënuar,
nëse nuk ka Liri dhe Barazi për të gjithë. Dhe kjo nuk është retorikë boshe nga
ato që dëgjon në fjalimet e Obamas. Eshtë një bindje e imja pasi shoh se ç'ka
ndodhur në botën njerëzore 150 vitet e fundit.
Periudha e zhvillimit të rrufeshëm pas
dekadave të hapave gjigand të shkencës e mendimit si dhe e zbulimit të
aplikimeve të Naftës, solli një rritje të paparë të popullsisë së Botës. Solli
teknologji dhe luftra, përmirësim të dukshëm të jetesës dhe asgjesime në masë,
jetë të kulturuar për shumicën por edhe stres të tmerrshëm për të gjithë. Asnjë
krahasim nuk ka jeta e sotme në Amerikë, Europë, Azinë e zhvilluar me atë të 70
viteve më parë në këto vende. Prirja është për më tepër ndryshime pozitive dhe
po aq negative. Ku po shkojmë?
Askush nuk mund të bëjë parashikime të
sakta sepse historia nuk ka shembuj të ngjashëm. Popullsia në botë është 7
fishuar në një shkekull të vetëm, mesatarja e jetës është trefishuar dhe
kërkesat për burime materiale për një individ të vetëm janë shumëfishuar. Pra
nëse bëjmë fjalë për Barazi, duhet që 10 miliard njerëz të kenë të paktën
standartin mesatar të jetesës të një njeriu që jeton sot të themi në Rumani. Më
shumë është e pamundur. (Edhe kjo përbën një problem më vete, se milionat që
jetojnë sot në një standart më të lartë, por le të themi se "ndriçimi"
i tyre do sjellë një tërheqje nga "lakmia" dhe do fillojnë të jetojnë
më thjesht.)
Kuptimi i të "jetuarit më
thjesht" ze fill me mënyrën se si e kanë parë jetesën tradicionalisht
indigjenët e pazhvilluar dhe inteligjentët e ndriçuar. Më pak punë, më pak
stres, më pak lakmi, më pak të mira materiale dhe më shumë gëzim, art dhe sport
e sidomos më shumë jetë në harmoni me natyrën. Sigurisht, koncepti im për
Lirinë e pacak, kërkon të mos detyrojë të gjithë të jetojnë në këtë mënyrë. Të
lirë të jenë edhe ata që gjejnë gëzimin në puna, në grumbullimi i floririt apo
veprave të Pikasos, në ndrimin e shtretërve, në udhëtimet e pafundme në botë,
në lutjet gjithëditore në tempuj, në gjuetinë e balenave.
(vijon)
No comments:
Post a Comment