Ku endemi?

Ky blog u nis si një lloj bisede me miqtë e mij më të afërt, të cilët jetojnë larg dhe i takoj shumë rrallë. Më shumë se për çdo gjë tjetër dua të flas me ta për botën ku jetojmë, e cila ka filluar nga sheshi pas pallatit të "Bar-Korçës" dhe më vonë është hapur rrugicave me kalldrëm të qytetit të lindjes e ka vazhduar rrugëve të ngushta të Shqipërisë e deri në autostradat e Kontinentit të Ri.

Si çdo njeri kam dashur të kuptoj se si është bota, në të cilën jetoj dhe sidomos ato pjesë të saj në të cilat kam q[n[ apo jam fizikisht. Ndonjëherë më duket e pamundur, jo thjesht se informacioni është tepër i gjërë dhe truri i im i paaftë për ta përpunuar e për të nxjerrë përfundime pranë të vërtetës, por edhe pse shpesh dëshmitë rreth ngjarjeve, dukurive apo njerëzve shpesh janë të kundërta ose të deformuara. A ndodh kjo thjesht se gënjehet dhe dizinformohet apo se perceptimi i gjërave, sidomos atyre shoqërore, varet nga këndvështrimi? Mbase të dyja bashkë.

Unë dhe bashkëmoshatarët e mij u rritëm në një pjesë të vogël të botës, ku gënjeshtra ishte e përditshme, e plotë, e gjithësishme. Gënjehej nga frika, nga padija, nga deliri, nga qëllimet e zeza bile edhe nga dashamirësia. Kështu që perceptimi jo vetëm për atë që nuk e preknim ishte i gënjeshtërt, por edhe për të që e kishim të shpalosur para shqisave tona ishte i tërësisht i deformuar. Edhe pse kuptonim që kishte gjëra që mund të thuheshin edhe në praninë e njerëzve që nuk bënin pjesë në rrethin tënd të ngushtë, po aq sa kishte edhe gjëra që mund të thuheshin vetëm në shtëpi ose me shokët e ngushtë, bile edhe të tilla që edhe kur kalonin vetëtimthi në mendje nuk duheshin nxjerrë nga goja, për një gjë ishim të sigurt deri n[ adoleshenc[, që jetonim në një vend të lumtur, të udhëhequr nga një njeri i jashtëzakonshëm dhe ishim të rrethuar nga armiq.

Me kalimin e viteve dhe përmbysjen e "të vërtetave" të patundura, mu shtua kureshtja por edhe dyshimi rreth atyre që thuhen rreth botës së sotme apo të së kaluarës, të cilën e kam prekur. Nuk dua të ndjehem i rigënjyer, për gjëra që i kam parë ose i shoh sot. Dua të kuptoj se "Ku endemi?".

A ka ndonjë dobi?

Për mua - PO.