Kur liria do shtrihet përmasash,
Dhe nuk do duhen më
Mure,
Plane të
qelqtë,
Shkallina rrethore,
Madhështi të rreme faraonësh,
Buduare magjepës putanash.
Do vijë dita e amëshuar,
Kur nuk do duhen strehët,
Se mes natyrës së virgjër
Do luajmë ne bijtë e saj të mirë,
Pa u dashur të kopjojmë Arsyen,
Arsyen e gjithësishme,
A të Rastësive Shumatore,
Që ngjiz Mrekullitë, që shkojnë e vijnë.
Ajo ditë do zbresë,
Kur si bimët të ndjejmë,
E pa flatra të ngrihemi ajrish
Pa dashur të kërkojmë të tjera botë,
E për të mposhtur vdekjen
Të lodhemi me krijime mrekullish,
Spirale metali,
Ura varur
ylberesh,
Tempuj kristali perëndish.
Të zbresë ajo ditë kur bij të jemi,
Më tepër se zotër.
No comments:
Post a Comment