... ja edhe nje flete gazete...

 

FLETE GAZETE

 

 

Fleta është e çjerrë,
E çjerrë, por jo e rrudhur
Si ky muzg i përgjumur
Në këtë qoshe të mjerë.
 
Prerë është gjysma e gojës,
Gojës lumturisht hapur
Ndërsa syve  të zbardhur
Nderet shkëlqimi lakmonjës.
 
Në gisht të ndriçon rrethi
Rrethi i madh me gurë të çmuar,
Që shumë e pate dëshëruar,
Më shume edhe se detin.
 
Per kë të derdh lotë?
Lotë të turbullt, të hidhur,
Per shpirtin tënd të panginjur
A veten harruar në k’të botë?
 
I mbetur kruspulluar,
Kruspull prej kësaj jete
Mbuluar me fletë gazete
Ne qoshen e pandriçuar.
 
Kam frikë nga agimet
Agimet më shumë se nga nata
Ditët me diell, të pakta,
Qe kane zbërdhylur kujtimet.
 
Por më keq ndjehem për ty
Për ty, mik dikur i mirë
Që shpirtin ke në errësirë
Ndonëse shkëlqimin në sy.
 
Një ditë batica do vijë.
Do vijë të më heqë nga kjo qoshe,
Mua dhe jetën time boshe
E deti i zi do më përpijë.
 
Duke zbritur shkallaret e ferrit
E ferrit që mbledh mëkatarët,
 Me supet pa u tundur nga t'qarët,
 Por shtangur i gjithi prej tmerrit,

 Të vetmin kujtim nga kjo jetë
 Do të kem ty me të shtrenjtën veshje
 Dhe me lakmitaren ngërdheshje
Në foton e të grisurës gazetë.