Ditë të blojtura

 

Ditë të grimcuara virusësh mikroskopikë

Të pafajshëm si vdekja

Dhe armiq njëkohësisht;

Thërmuar jemi me njëri tjetrin

Në rrekjen për të mbijetuar,

Dridhemi,

                Fshihemi,

                                Maskohemi,

                                                Lëndohemi,

Cartemi dhe trembemi marrëzisht.

Nga më të errtat skuta,

Më keq se lakuriqët e natës,

Rishfaqen shëronjësit e rremë,

Shitësit e kurave shumëfish,

Spekuluesit e kohëve të luftrave,

Lebrozëve,

                Kolerave,

                                Tërmeteve,

Hijenat që nuk ndjejnë ngopje me inde kërthish.

Mbromë infermiere e bukur,

Jo nga virusi,

(Trupi do e luftojë vetë),

Nga tharrja e dashurive më mbro!

Nga shikimi skuth i atij që pret të ligem

Të më fusë në qerthullin e tij plaçkitës

Ku mbytem në pikën e vogël të Un-it

Dhe njomjen e syve të të tjerëve harroj!