Saturday 21 November 2020

Rreziku i fashizmit është real (3)

 (vijim)


Ideologjia fashiste ka ekzistuar në Amerikë që në vitet ’30, por asnjëherë nuk ka gjetur mbështetje masive. Kjo ka të bëjë me natyrën e veçantë të shtet-kontinentit amerikan. Republika Amerikane, si Demokracia më e vjetër në botë, jo vetëm ka në themel të  Kushtetutës të Drejtat dhe Liritë e Njeriut, por edhe i ka mbrojtur dhe zbatuar ato. Gjithashtu në Kushtetutë përfshihen të drejta të mëdha qeverisjeje të çdo shteti, gjë që e bën të vështirë përkrahjen e ideve totalitare të cilat kanë si kusht bazë centralizimin e pushtetit në dorën e një partie të vetme ose të një individi të vetëm. Liritë ekonomike të bizneseve janë një tjetër shkak i fortë për të parandaluar fashizmin.

Duhet përmendur se edhe Partia Komuniste Amerikane ka qënë shumë herë më e dobët se homologet e saj në Europë, gjë që pengonte mundësinë e kundërbalancimit me një ekstrem të djathtë.

Po a mund të ndihmonte qënia e Trump në pushtet gjallërimin e mëtejshëm të predispozitave fashiste në shoqërinë amerikane?

Në fillim duhet thënë që Trump është shumë shumë larg profilit të një diktatori fashist. Ai jo vetëm që vjen nga bota e biznesit, por nuk ka asnjë llloj ideologjie vetiake të përcaktuar mirë. Filozofia e tij është ajo e arritjes të një suksesi personal  të lidhur me famën, paratë, gratë dhe kënaqësitë e tjera materiale. Në shumë aspekte sociale, qëndrimet e tij vazhdimisht kanë qënë më pranë liberalëve se konservatorëve. Edhe në mënyrën se si drejtonte kompanitë e tij, Trump nuk mund të cilësohet si “diktator”. Bashkëpuntorët e tij në biznes kanë dëshmuar se rrallë herë i pushonte vetë zyrtarët e lartë nga puna, por preferonte ta bënin vartësit e tij. Shumë nga “të pushuarit”, që vinin i kërkonin t’i rikthente në punë, i punësonte sërish duke u hequr se nuk kishte gisht në largimin e tyre.

Po përse u fut Trump në politikë, kur nuk kishte bindje të forta dhe pse u  rrjeshtua në krahun e djathtë të politikës amerikane?

E para ka të bëjë me narcisisizmin e tij të pakufi dhe dëshirën për të qënë në qendër të vëmendjes të të gjithë botës. Që gjatë mandatit të dytë të Klintonit, Trump ishte shprehur publikisht se do garonte për president si Demokrat ose si i Pavarur. Duke mos gjetur hapësirë dhe mbështetje në krahun demokrat dhe duke ditur fatin e mëparshëm të kandidatëve të pavarur Ross Perrot dhe Ralf Nader, Trump zgjodhi  më vonë krahun republikan.

Arsyeja e dytë (më racionale) është përfitimi që mendonte të kishin kompanitë e tij dhe të rrethit të tij familjar nga pushteti dhe lidhjet që do krijonte duke qënë President (kleptokraci). Dhe këtu bëhet fjalë për fitime afatgjata që shtrihen në kohë edhe pas disa dhjetvjeçarësh.

Ishte vënë re , që në shtresat e popullsisë që përkrahin të Djathtën, më energjike ishte pjesa e “okupuar” nga “Tea Party”, një grupim ultra-konservator i Partisë Republikane. Në mitingjet e tyre hidheshin parrulla ksenofobike, të fondamentalizmit kristian, kundër globalizmit, kundër homoseksualëve,kundër establishment  etj.

Kjo ishte linja që zgjodhi Trump gjatë mandatit të dytë të Obamës dhe gjatë fushatës elektorale, që e bëri  të mposhtë jo vetëm kandidatët republikanë por dhe të fitonte zgjedhjet.

Nga kjo “recetë fituese” Trump nuk hoqi dorë as gjatë viteve të Presidencës së tij dhe gjatë fushatës së fundit elektorale. Dëmi që solli Trump në planin kombëtar dhe atë ndërkombëtar është se inkurajoi prirjet fashiste pa qënë vetë i tillë. Në një mandat të dytë të tij, kishte të ngjarë, që Trump të shpërblente besnikët e tij të ekstremit të djathtë me praktika dhe Urdhra ekzekutivë, me fitore në zgjedhjet për Kongres dhe Senat, me emërime në gjykatat  dhe në administratat federale.

Më vonë,të tjerë politikanë populistë, më të zgjuar se ai, më të rinj, me një ideologji të përcaktuar mirë do mundohen të shfrytëzojnë terrenin e krijuar nga Trump për të goditur jo vetëm demokracinë liberale, por edhe institucionet amerikane. Dyshimet e thella ndaj establishmentit, ndaj “deep state”, teoritë konspirative për aleanca semito-komuniste e të tjera të ngjashme, në kushtet e një krize të mundshme ekonomike mund të sjellin deri në çarjen e Partisë Republikane dhe formimin e një partie amerikane të ekstremit të djathtë, që do ketë pasoja të rënda për të gjithë botën.

A është kjo e pamundur të ndodhë në një të ardhme të afërt?

(vijon)

No comments:

Post a Comment