Unë zbrita ato të pjerrëta shkallë
Edhe pse e dija,
Që thellë po më tërhiqje,
Në një labirinth të rrallë,
Të ndryshëm nga ata me pasqyra,
Që fëmjët joshin
Dhe i trembin njëkohësisht.
Në të qullurit mure bimësh,
Ku jetën ndjej
Dhe kureshtjen për të gjetur
C’ka mes thellësish
Ke stisur e fshehur,
Në fund të shtigjeve,
Që në kërcej të harlisur
Dyshimesh përplasen
E në një tjetër rrjedhënisen,
Ku një tufë xixash
E hedhur nga ti në erë
Shtegu më ndrit.
Dhe nuk kuptoj më
Në është endje a pritje,
A një e lodhshme përpjekje
Që majë pemësh papritur më ngjit,
Nga ku shoh,
Se çdo gjë është e bukur dhe e gjallë
Dhe pse në këmbë më varet
Një pikëllim leshterikësh
Ndërsa fundin rrekem të shquaj,
Në këtë labirinth të rrallë.
No comments:
Post a Comment