Shqetësimi për të thënë të vërtetat

Një brengë, e cila nuk më ndahet prej vitesh, është suksesi, që kishte arritur Diktatura në “programimin e mendjeve” tona. Nuk ishte bërë në një ditë dhe as nga një grusht njerëzish, por kishin kontribuar në të edhe njerëzit e mirë, prindrit tanë, mësuesit e përkushtuar, artistët dhe filozofët. Të gjithë ata, që duhet të ndihmonin të zhvillonim brenda vetes mendimin e lirë, që është në bazën e ekzistencës reale të njeriut dhe të zhvillimit të tij.

Diktaturat janë të tilla.

Ato arrijnë të kthejnë kokëposhtë “botën e të vërtetave” dhe të servirin si të natyrshme, ide, mendime, sjellje, të cilat kur i shikon një njeri me formim normal i duken qesharake. Një gjë e tillë na ndodh sot, kur shohim përkushtimin e thellë dhe të ndjerë të koreanëve ndaj nipit të Kim Ir Senit dhe njëkohësish bir i Kim Il Sungut.

Edhe pse nuk ka një të Vërtetë të vetme të kulluar, sepse shumë dukuri dhe ngjarje perceptohen ndryshe nga njerëz të ndryshëm. Por edhe nëse nuk ka një të Vërtetë të pastër, ka një të “Vërtetë rezultante”, që është shumatorja e të gjithë “të vërtetave individuale”.

Problemi, që pse nuk arrijmë në një “të Vërtetë rezultante“ është se jo të gjithë njerëzit thonë të vërtetën , që kanë në mendjen e tyre. Këtu nis problemi i madh që ka shoqëria njerëzore sot, ose që ka pasur vazhdimisht.

Njerëzit mund t’i ndajmë në dy kategori të mëdha. Në lehtësisht të manipulueshëm dhe të manipulueshëm. Kategoria e tretë, manipulatorët, nuk është se dinë gjithshka apo se kanë monopolin e së vërtetës. Deri diku edhe ata mund të futen në të manipulueshmit, por me ndryshimin se kanë pushtet shumë më të madh se një i manipulueshëm i zakonshëm.

Ka një prirje për të mbivlerësuar shkollimin e njerëzve, si mjet për të shmangur sa më shumë të jetë e mundur mundësinë e manipulimit të tyre. Eshtë e gabuar, sepse me sistemin e shkollimit shtetëror fillon manipulimi i mendjeve në shkallë të gjerë. Gjatë periudhave të Diktaturave është vënë re se më fanatikët dhe më “trushpëlarët” janë ata, që kanë njëfarë shkollimi.

Edhe në ditët e sotme, pre e propagandaës audio-vizive dhe asaj të shkruar janë më së shumti ata që kanë shkollime të cekëta ose mesatare. Njerëzit e thjeshtë, që kanë mësuar të vërtetat bazë të jetës në familje nuk mund t’i manipulosh aq lehtë.

Duhet thënë, që kjo nuk duhet kuptuar si luftë ndaj arsimit publik, por si domosdoshmëri për të reformuar rrënjësisht sistemin e edukimit të fëmijëve dhe të të rinjve.

(vijon)