Dosjet dhe Indulgjencat

Ne jemi një vend i varfër. (Jo në pasuri natyrore dhe minerare, se për ato mbajmë vendet e para, të dyta e të treta në botë  për frymë popullsie por mbetemi një vend me ekonomi të varfër, se pa ekonomi s’mund të jemi.)

Kemi edhe një shtet të varfër, që deri tani ka hyrë në borxh rreth 70% të GDP-së dhe për ta shlyer edhe pas një bumi ekonomik do na duhen edhe disa dhjetvjeçarë.

Po kemi një pasuri , të cilën mund t akthejmë shpejt në burim financiar. DOSJET.

Ligji për Dosjet, duhet të jetë një ligj , që të vendosë paqe dhe njëkohësisht të jetë edhe fitimsjellës për shtetin dhe shoqërinë shqiptare.

Duhet vepruar si në Mesjetën e vonë me Indulgjencat.

Të interesuarit duhet të kenë të drejtë t’I blejnë dosjet dhe paratë e blerjes të shkojnë në buxhet të shtetit. Një komision I vetëm për të bërë vlerësimin në monedhë të dosjeve, sipas gjynaheve, që mbahen fshehur dhe asgjë më shumë.

Në rast se për një dosje ka disa të interesuar, që të hapet apo të mbyllet, atëhere mund të veprohet me ankand dhe vendimi shkon në drejtimin e atij, që paguan më shumë.

Sikur vetëm 10 mijë dosje të kenë mbetur pa u asgjesuar, me një çmim mesatar prej 5 mijë euro(sa merrte e arrestuara Tabaku për një emërim në arsim), në buxhetin e shtetit shkojnë rrumbullak 50 milion euro.

Po a mund ta paguajnë këtë ish bashkëpunëtorët, që sot janë të varfër?

E po edhe fukara edhe spiun, ç’të të bëjë ty shteti shqiptar!

Rri i turpëruar deri në fund!