Zhurrma e ujit, që binte me forcë në porcelanin e wc-së së
fundit nuk përsëritej më ritmikisht. Dukej që dikushi e kishte kuptuar frikën e
saj dhe tani po shijonte lojën me dorezën metalike. Ajo mbajti veshët e mbuluara me pëllëmbët e duarve dhe shtrëngoi
gjithë trupin për të kërcyer me të gjithë forcë drejt atij, që do e sulmonte.
Ndenji mbi gjysëm minute, që ju duk aspak gjysëm, por e stërgjatë. U ngrit dhe
luajti dorezën metalike, që riktheu derdhjen me forcë të ujit dhe dridhjen e
trupit. Priti. Nga ‘manaferrka” erdhi një lloj tjetër dridhjeje. Miqësore këtë
herë. “më erdhi rradha”. Ajo shkroi
shpejt me gishtat , që i dridheshin “mirë“.
Doli me nxitim nga ndarja e saj dhe nuk I hodhi sytë drejt ndarjeve të tjera,
por u ngut të dilte jashtë. Pati frikë të qëndronte edhe për të larë duart, ndaj
duke ecur filloi të fhinte me forcë gishtat, sikur t’ju shqiste edhe të vetmen
dridhje , që ju kishte lënë loja e keqe me shkarkuesen e ujit, që dikush bënte
në atë sallë pastrimi në një servis të zbrazët të rrugëshpejtës 76.
Jashtë n'atë terr i trembur, Gjatë ndenja, dridhur ,
zverdhur,
Ngecur, endur n'ëndrra tmerri si askush kurrë ndonjëherë;
Por e rëndë ishte heshtja, brenda grryer nga kureshtja
E me tingujt më të thjeshta, si të një lire të vjetër
Psherëtita…
No comments:
Post a Comment