Dyfaqistat

Nuk di se pse shprehja e vjetër për Dyfaqistat  ka qënë e lidhur me mësallën. “Mësallë me dy faqe” Mbase sepse gjatë përdorimit, qoftë në kuzhinë, shitore kasapi, punishte marangozi, dyqan mballomaxhinjsh, faqja e përparme e mësallës ishte shumë e ndohtur nga duart, që fshiheshin apo nga materialet, që binin mbi të, ndërsa pjesa e brendshme ishte shumë e pastër. Gjithsesi shprehja ka hyrë prej shekujsh në përdorim të gjerë dhe përdoret për njerëzit, që të tjera thonë dhe të tjera bëjnë, ose për ata që për të njëjtin problem apo njeri mbajnë qëndrime të kundërta në varësi të rrethanave.

Dyfaqizmi është I përhapur dhe shumë herë ju ka sjellë dobi atyre, që e kanë. Ndeshet në politikë, në administratë, por edhe ë jetën e përditshme, ku intersat nuk janë shumë të larta apo edhe mungojnë krejt.

Nuk është e vështirë për tu zbuluar. Dyfaqistat identifikohen shpejt dhe të gjithë e dinë, se pasi të lajnë e të lyejnë, shkojnë diku gjetkë dhe thonë të tjera për ty. Ose në mënyrë figurative , të tregojnë pjesën e brendshme të mësallës së tyre dhe atë të ndohturën nga duart e tyre të fëlliqura e shpalosin gjetkë.

A janë simetrikë?

Mbase jo të gjithë janë të tillë. Edhe pse mësallat janë plotësisht simetrike.

Le të mos zgjatem me teori, se një shkrim i tillë bëhet i mërzitshëm e le të tregoj një ndodhi gjysëm imagjinare për një ose disa dyfaqista.

“Një ose dy dyfaqista, për të cilët nuk isha i sigurt se ishin të tillë, më bënin be e rrufe, se ndanin të njëjtat mendime me mua për Kullën Largpamëse, që po ndërtohet në Korçë, por nuk mund ta shprehnin hapur, se kishin frikë se i hiqnin nga puna, ose ata ose fëmijët e tyre. I kuptoja dhe ju qaja hallin, jo vetëm për mëdyshjen, që kishin, por edhe për fatin e keq, që përditë ata(dhe jo unë) do përballeshin me një objekt, që e quanin tejet të llahtarshëm. Rastësia e solli, që në një faqe të Fb, ku nuk kisha shkuar ndonjëherë, të shihja “likes”  dhe “elozhe” të tyre rreth Kullës. Ishte faqja e Kryetarit të Bashkisë.

Ja u dija hallin, por nuk mund të mos ju thoja, se nuk ishte nevoja të më thoshin të tjera  mua.

Atë çast u ndesha me anën e përparme të mësallës.

Unë isha dikush, që nuk përballesha dot me Frontin e qytetit tim, por “grrija pas FB-së“. Isha dikush , që s’mund t’I kuptoja problemet duke i parë me dylbi. Për më tepër isha dikush, që kërkoja të “organizoja shtetin, por nuk isha në gjendje të organizoja familjen time!”

“Ah të gjorët ju- mendova- Nuk kini nevojë vetëm për një vend pune në administratë!”