Ajo e ka fytyrën ngjyrë bezhë.

Ajo e ka fytyrën ngjyrë bezhë. Zgjodha ta quaj të tillë sepse nuk do tingëllonte mirë ngjyrë dheri ndaj isha i lëkundur ndërmjet okër dhe bezhë, por më duket se okra ka diçka më shumë të verdhë se çehrja e saj. Po të mos kishte ngjyrën bezhë ajo mund të ishte edhe tërheqse, edhe pse ka një vështrim të papërcaktuar , të cilin nuk mund ta quaj as djallëzor dhe as të egër. Veshtrim bezhë? Jo. Eshtë një vështrim i sigurt dhe i keq ndaj nuk mund të jetë bezhë. Një vështrim i keq dhe i sigurt, por që nuk të bën t’i ulësh sytë. Ndoshta nga që ke dëshirë ta mundësh atë vështrim të keq.

Tiparet e saj janë të rregullta dhe si thashë mund të ishte thuajse tërheqëse me një ndriçim tjetër në fytyrë. Sigurisht jo ndriçim të gjelbër. Me atë do dukej gati rrëshqanor.

Po të kishte një ngjyrë tjetër në fytyrë, që nuk do ishte në tonet e bezhës, okrës , të blertës dhe grisë gati mund të doja edhe të bëja dashuri me të, por jo dashuri në kuptimin e mirëfilltë dhe të bukur të kësaj fjale, por një lloj dashurie primitive dhe poshtëruese nga ajo, që ëndërronim dikur si adoleshentë, për të vënë poshtë dikë të seksit të dobët dhe t’i tregonim se sa “para i vlente lëkura”. Sigurisht jo duke e përdhunuar , por me dëshirën e saj. Dikë, që nuk e pëlqenim, por nuk ishte pa vlera të fytyrës e trupit.

(Nuk di se si mund të isha në një situatë të tillë, po qe se ajo nuk do kishte ngjyrën bezhë në fytyrë. Do ishte vërtet e sikletshme për mua, se kurrë nuk do doja ta puthja ose t’i thoja ndonjë fjalë të ëmbël, nga ato, që dalin papritur mes ofshamave. Do doja vetëm ta poshtëroja.)

Ajo punon diku, në një laborator ose në një punishte të pastrimit kimik. Jam i sigurt, që e kam parë dy tre herë të veshur me një grykëse të bardhë ose gri dhe me duart e rrasura në xhepa. (Nuk di se pse veshjet e mjekëve , infermierëve, farmacistëve tek ne i quanin grykse. Asgjë grykse nuk ka në to. Grykse fare mirë mund të quhej kravata ose shalli, por një veshje e ngjasjme me një pardesy, që vishet në laboratore , farmaci apo mjedise të tjera të ngjashme, ku nuk ka makineri, që mund t’i rrëmbejnë kindat e fundit dhe të bëjnë , që gryksembajtësi apo grykëmbajtësja të përfundojnë brenda makinerisë deri sa një tjetër punonjës i vonuar të jetë në gjendje të mbyllë çelësin e makinës.)

Ideja , që punon në një vend ku ka kimikate e bën vështrimin e saj të papërcaktuar edhe më të rrezikshëm. Ajo duhet të ketë një ide shumë të saktë të bazave dhe acideve dhe efekteve të tyre mbi pjesë të ndryshme të trupit. Kjo mbase ja shton sigurinë e keqe vështrimit të saj. Duket sikur të thotë ;“Unë e di, që ti do të më bindësh të bëjmë dashuri për të më poshtëruar, por mos harro se fjalën e fundit e kam unë dhe kimikatet e laboratorit tim.”

Më e mira është ta harrosh ekzistencën e saj, së bashku me ngjyrën bezhë të fytyrës dhe me vështrimin e keq, sigurinë e të cilit e shtojnë kimikatet në laboratorin e saj, por nuk mundem. Pikërisht , kur më duket se e kam harruar dhe jam shëruar nga kompleksi i bërjes dashuri për ta poshtëruar, ajo telefonon dhe le një mesazh të gjatë, të sjellshëm e të sigurt me disa aludime të lehta lënduese. Edhe pse nuk është alkimiste, ajo di të bëjë një përzjerje të efktshme të fjalëve, tingujve dhe pauzave ndërmjet tyre, për të të lënduar. Dhe menjëherë më lind dëshira për ta poshtëruar edhe pse e di, që ngjyra e fytyrës do më frenojë dhe kurrë nuk do dua, që duart e saj të rrasura në xhepat e grykses të bardhë ose gri të dalin dhe të vihen rreth qafës sime. Kanë edhe ato të njëjtën ngjyrë bezhë, të cilën për efekt tingëllimi nuk po e quaj ngjyrë dheri.

E mendoj me një buzëqeshje të ligë pasi ka ulur receptorin, e sigurt, që ka arritur të më lëndojë dhe të ringjallë dëshirën time për ta poshtëruar, duke pritur, që një ditë të bëj gabimin, që mund të më shpjerë në shtratin e saj me të linjta të bardha ose gri dhe prej ku nuk di se sa i gjymtuar do dal.

Më ka mundur edhe këtë rradhë!

Me një mesazh të lënë, i cili më bën të ndjehem i pambrojtur nga e Keqja.