C’a t’kap n’Tiran?

Kjo shprehje gjysëm tironse dhe gjysëm toske, u tha disa vjet më parë në një berberhanë të Korçës, e cila tani mbase quhet rrojtore, floktore ose edhe sallon bukurie. Nuk kishte të bënte(si mund të mendoni me të drejtë) për  “kapjen’ në rrugë të ndonjë tiranaseje lozonjare, por për ndonjë  post të lartë në administratën shtetërore.

Kur më treguan këtë ndodhi të shkurtër mësova rreth “filozofisë së kapjes”. E zgjedhuar dhe e stërzgjedhuar në artikuj gazetash, analiza opinionistësh, fjalime politikanësh, folja “kap” ka humbur kuptimin e parë në trevat shqiptare dhe sidomos në Korçë, ku 70- 80 vjet më parë kishte edhe një lojë të rinjsh, që quhej “ma kap”. Të ngeshmit luanin me “ma kap” kush shihte i pari ndonjë prift, ose njeri me syze. Bile aq e përhapur ishte ajo lojë, sa deri vonë ata , që mbanin syze optike cilësoheshin si “makapi” apo “makapka”.

Ndërsa në këtë dhjetvjeçar “kap” ka një kuptim shumë shumë të rëndësishëm, që mbulon sfera të rëndësishme shoqërore, shtetërore dhe ekonomike. “Kap” është “kontrollon”, kur thonë “që ka kap Drejtësinë“; është “ i korruptuar”, kur thuhet, që filan ministër është ‘I kapur”; është “të bësh karrierë“, kur thuhet “ç’a t’kap n’Tiran?”; është edhe “i pasur”, kur thuhet “filani o i kap”.

Po a është i përkohshëm ky transformim i kuptimit të foljes “kap” dhe gjithë fjalëve, që kanë këtë rrënjë?

Mua nuk ma “kap” dot mendja, se nuk kam formimin e nevojshëm gjuhësor, ndaj po i kërkoj hapur ndihmë Benit, i cili nuk e ka “kapur” më parë këtë dukuri në gjithë kompleksitetin e saj.

Mos hezitoni ta kapni edhe ju miqtë e mij të dashur dhe pasi ta kapni mos e lëshoni, ashtu sikundër bënte në “Aventurat e Cipolinos” qeni i famshëm Kape-Mbaje.