Dielli lindi ne Jutika (Kreu 3)

3.

Profet thashë emërshuar, Shpend ti qofsh, djall i Mallkuar

Prej skëterres i dëbuar, a furtunës gjithë  zë...

-Ku po shkon?”pyeti oficeri duke e parë  ngultas. “Në  Jutika.” U përgjigj shkurt Deni dhe i zgjati pasaportë n. “C’do bësh atje? Do takosh njeri?”-vazhdoi duke e parë  njeriu në  uniformë , mbi xhepin e majtë  të  së  cilës lexohej mbiemri VOGEL. Ai heshti një çast të vetëm për të menduar, nëse duhej t’i thonte “po” dhe se çdo i përgjigjej pyetjes tjetër të tij “Si quhet?” Zgjodhi t’i theshte “Jo. Me pushime”. “Ke prenotimin e hotelit me vete?” erdhi pyetja nga Vogel. “Jo. Nuk kam vendosur se në ç’hotel do qëndroj”. Oficeri Vogel rreshti së pyeturi dhe diçka filloi të bëjë brenda kabinës së tij. Deni nuk mund të shihte tej qelqeve të errëta për të kuptuar se ç’bënte oficeri. Edhe pse kishin kaluar vetëm disa minuta, filloi të nervozohej. Mori t’i fliste oficerit, por pa , që katër njerëz të tjerë në uniformë, që kishin rrethuar makinën. Vogel ndërkohë duke dalë nga kabina i tha të linte çelësin në makinë dhe të ndiqte njërin nga oficerët. Nuk u tremb, por mendoi, që nata po jepte shenja jo të mira. Tashmë shte i vonuar.  Ndërkohë oficerët e tjerë kishin hyrë në makinë dhe po shkonin drejt derës të një garazhi.

Në hollin e ndërtesës së Emigracionit ishte i ulur vetëm një sik me çallmë të verdhë dhe mjekër pisë të zezë. Në këmbë pas një banaku të lartë, që të kujtonte recepsionin e një moteli të një humbëtire, qëndronte një oficer i ri. “Manferrkën” e kishte në makinë ndaj nuk kishte ç’të fikte, për të zbatuar paralajmërimin e varur në muret e hollit. Nuk kishte as ç’të kontrollonte herë herë me një lloj ankthi të ëmbël. U ul.

“Eliksir” ishte brenda Volksvagenit të saj ende në Stacionin e Shërbimeve. Nuk vendoste dot nëse duhej të kthehej. Diçka më e madhe, e frikshme dhe e dyshimtë se hija e pazbuluar e  “tom”nderej në atë natë, që kishte filluar me një kureshtje të fortë, për të gjetur mbase atë, që i mungonte. Një shpirt të ngjashëm. I dukej vetja e tradhëtuar, por nga dikush, të cilin nuk e njihte. E ndjente, që nuk ishte “tom”ndaj i dukej se po të kthehej do kthehej nga e tradhëtuar në tradhëtonjëse. Ndoshta këtë dëshëronte ai ose ata, që kishin qënë brenda fuoristradës së verdhë dhe në sallën e banjës të Stacionit të Shërbimeve. Të kthehej e të linte tjetrin të ndiqte një rrugë pa krye mes errësirës të asaj nate korriku.h

“Ku je?”- formoi në tastierën e vogël. Kaloi më shumë se një minutë dhe më pas edhe disa të tjera dhe nuk morri përgjigje. Vendosi të presë.

(vijon)