Lu, është një rezervuar me graso dhe “të mëdhenjtë” janë ngjala!

Donald Lu vërtet besonte se në janar, shkurt dhe gjatë marsit, “sistemi i tij i peshkimit” do i zinte “peshqit e mëdhenj”.

Janari kaloi dhe Donald Lu nuk është më optimist, por ka nisur t’ju kërkërkojë “hesap” funlsionarëve të sistemit në të cilin besonte.

Donald Lu nuk është një diplomat naiv. Shkolla e diplomacisë amerikane, sidomos pas Henri Kizingerit, nxjerr diplomatë realistë, që nuk gënjehen lehtë nga politikanët dhe nëpunësit vendas. Gjithashtu, përvoja e tij në Pakistan, Gjeorgji, Kirgizistan dhe Azerbaxhian e ndihmonte për të dalluar se cilët janë supergënjeshtarë dhe cilët janë gënjeshtarë të zakonshëm mes politikanëve shqiptarë. Gjatë dhe pas përpjekjeve të tij të palodhura të vitit 2016, për të miratuar ligjin rreth Reformës në Drejtësi, Lu ndërtoi një strategji të mbështetjes së “gënjeshtarëve” të PS-së, deri sa ata tregoheshin më të gatshëm për miratimin e reformës, të krahasuar me Berishën dhe Metën, që kishin më shumë interesa për një “statu-quo” në sistemin e drejtësisë.

Donald Lu mendoi, se po luftonte në të dy frontet, edhe ndaj kundërshtarëve të Reformës dhe ndaj kanabizimit do e kishte më të vështirë arritjen e ngritjes të sistemit të “rrjetave për peshqit e mëdhenj”.

Ambasadori amerikan jo vetëm gaboi, por shtoi “grason” në një “rezervuar me vaj”, që ishte tashmë bota e politikës dhe drejtësisë shqiptare.

Mbyllja e syve ndaj veprimeve të Ramës dhe Tahirit gjatë vitit 2016, pavarësisht nga sinjalizimet e brendshme të opozitës, artikujt në shtyp dhe informacionet e shërbimeve të huaja, e kthyen policinë në një forcë mbështetëse të krimit. Gjithashtu shtuan paratë e paligjshme në qarkullim dhe paralizuan veprimet e njerëzve të ndërgjegjshëm për të denoncuar.

Ishte pikërisht situata, që dëshërohej nga “peshqit e mëdhenj”.

Sistemi i Drejtësisë (peshkimit), që kishte ndërmend të krijunte ambasadori amerikan, mund të funksionojë edhe për ujra të turbullta, por jo për një rezervuarë grasoje.

Si rrjedhojë e symbylljes së Lu-së, edhe opozita u gjet e pambështetur dhe e pashpresë në gjysmën e parë të vitit të kaluar dhe nuk arriti dot të parandalonte blerjen e votave.

Në një vend si i joni, shumica e pastër në Parlament e një Partie, sjell vetëm abuzime dhe trazira.

Të gjitha këto nuk i kishte parashikuar Donald Lu, për të cilin besoj se sinqerisht mendonte, që Sistemi i ri i Drejtësisë, edhe nëse nuk do bënte menjëherë çudira, do i largonte të korruptuarit gradualisht nga politika dhe drejtësia.

Deri në gusht, Donald Lu ka vetëm 6 muaj të fitojë bastin , që ka vënë me veten.

Euforia e kapjes të “peshqve të mëdhenj” , i ka kaluar dhe ndoshta e ka kuptuar, që jo vetëm ka pasur të bëjë me “ngjala gjigande”, por ka mbështetur pikërisht ata më të paskrupujt.

E megjithatë, ai ka ende kohë të godasë më fort ata, aë kanë 5 vjet , që qeverisin.

Amerikanët e kanë më të lehtë se ne të pranojnë se kanë gabuar dhe të korrigjojnë ç’mund të korrigjohet.

Shqiptarët ende besojnë tek Donald Lu!