Sot dua të qullemi nga nga dashuria,
Brezin e Perëndisë ta përkulim,
Mbi kryet tona brerore ta vemë,
Të ndrisim veten dhe të tjerët,
Një cast të vetëm,
Pastaj me turp,
Sytë t’i ulim,
Të kuptojmë se zhveshur,
Botës përreth nuk mund të dalim,
(Mëkat është!),
Edhe pse si ëngjëj ndjehemi,
Mes këmbësh bekimin tokësor kemi,
Atë më të zjarrtin,
Që nuk mundemi dhe nuk duam të ndalim.
Por kaq shumë dua,
Ndaj nën shtëllungat që bien me vrull,
Të ndezim dhe të shuajmë zjarrë,
Eja nga dashuria të bëhemi qull,
Për krahësh të futemi në ujëvarë.
No comments:
Post a Comment