Ua si ikin vitet!

Unë, sipas Vavës, kam 20 vjet që rroj qelepir. Jetëgjatësia mesatare në kohën e Zogut ishte 38 vjet, ndaj e quaj me fat veten, që mbusha 58. Nga këto i kam 32 vite nën Diktaturë, 20 vite Mërgim dhe 6 Tranzicion. Po të kishte nëpër këmbë malarie, tuberkuloz, sifiliz dhe të tjera sëmundje , që kapnin masat popullore para Luftës së Dytë do kisha jetuar vetëm nën Diktaturë dhe Tranzicion pa e provuar Mërgimin, por ja që Partia nuk mund t’i bënte të gjitha sëprapi, se i luftoi që herët sëmundjet që bënin kërdinë dhe mesatarja e jetëgjatësisë u rrit. (Që të jemi të drejtë, këto sëmundje bënin kërdinë në gjithë Mesdheun dhe u zhdukën edhe atje ku nuk kishte Parti të lavdishme si kjo e jona, por le t’ja lemë këtë meritë.)
Një shoqe e shkollës 8 vjeçare, më tha njëherë “Po ti pse e shan Enver Hoxhën?! Ai të bëri me universitet!” dhe kjo më tronditi, se nuk dua të jem mosmirënjohës në jetë, por edhe këtë pasi e mendova gjërë e gjatë, më doli që edhe ca kushërinj që kisha në Stamboll dhe në Boston kishin mbaruar universitetin edhe pa pasur sho Enver. (Sigurisht që një të mirë duhet t’ja di se në atë kohë nuk kishte nga këto universitetet private, në të cilat e merr diplomën edhe pa shkuar asnjë ditë në leksion, por u diplomova në UT, që sipas Anas së Gjatë, është “flori e shkuar floririt”)
Pastaj hyra në punë.
Dhe Partia kishte siguruar punë për të gjithë dhe jo si sot, ku gjysma e rinisë është pa punë, Bile Partia të shpallte “parazit” po të mos hskoje në punë,dhe larg qoftë e merr prapë në dorë, tërë këta që vërtiten rrugëve në burg do përfundojnë, Dhe për të burgosurit Partia kishte shpikur punë nga më të dobishmet.
“Po ç’kërkon o kodosh!” më vjen shpesh t’i kthehem vetes. TBC nuk u bëre, malarja nuk të zuri, u diplomove, të futën edhe në punë, si nuk e the një fjalë të mirë për atë sistem!
E sjell rreth e rrotull në mendje dhe ndonjë të mirë të madhe nuk kujtoj, veç më vjen në mendje ajo barcoleta e dy gjermanëve para se të binte Muri i Berlinit.
“Një perëndimor bënte debat me një gjermanolindor dhe i përsëriste se sa keq ishte në Gjermaninë Lindore, ku mungonte liria e fjalës, ku po qe se flisje keq për Sekretarin e Parë përfundoje në burg. Lindori si u mendua ca e pyeti:
-          Bën dot dashuri ti në orar të punës?
-          Si o do bëj? Më pushon Bosi!- u përgjigj gjermani i Perëndimit.
-          E po ç’më krisi mua të shaj Sekretarin e Parë! Unë dua të bëj dashuri në orarin e punës.”
Si kanë ikur vitet!
Sa shumë ndryshime kanë ndodhur!