Tulla mbi tulla,
Ashpër mbivendosur
Në udhëkryqet me numur të erërave.
Fëshfëritjet e parave që numurohen qosheve
Nuk dëgjohen më.
Simbole marramendës
Pas kuqëlimit të zemrave
Rrëshqasin ekraneve stërmëdha
Pa zë.
Nën peshën e thasëve të zinj
Shkujdesur hedhur,
Një plak me ngjyrë gulçon.
Të gjithë nguten,
Përjetësisht nguten,
Pa pyetur veten:
-Po ti ku shkon?
No comments:
Post a Comment