Linja e thyer
Si ritmi i krisur në këto vargje,
Më përcjell brengat e këtij qyteti.
Natyra do e krijonte më ëmbël
Me asimetrinë kaotike të saj,
Lagje më lagje,
Ngrehinë mbi ngrehinë,
Por dorë vuri lakmia
Dhe i tillë ai mbeti.
Kanë ikur vitet kur mrekullohesha
Nga gjometria hapësinore që patëm shpikur.
Në një bregdet me duna e kallamishte
Dua të fshihem.
Mendjelodhur,
Zemërvrarë
Dhe
buzëfshikur.
No comments:
Post a Comment