Jam sulmuar në dy javët e fundit, për qëndrimin tim pro-Blush, i cili bie në kundërshtim të hapur me disa shkrime të mija të kaluara, ku kam trajtuar deputetin Ben Blushi, po njëlloj si gjithë kasta e politikanëve shqiptarë, që duhej të dalë nga politika.
Amerikanët kanë një shprehje(e cila ju shkon për shtat gjithë atyre që e dredhin), “vetëm budallenjtë dhe të vdekurit nuk ndrrojnë mendje”, gjë me të cilën mund të justifikohem pa shumë mund.
E megjithatë, unë nuk kam ndruar mendje dhe as jam bërë më realist.
Blushi duhet të shkojë në shtëpi me gjithë Ramën, Berishën, Rucin, Metën, Majkon, Bashën, Pollon, Daden, Islamin, Kodhelin, Topallin, Boden, Brahon e plot të tjerë.
Por është e sigurt, se kjo nuk mund të ndodhë.
Në veprimet e dy viteve të fundit të Blushit, mu ngjall shpresa, se dikush, që ka qënë pjesë e “kupolës” edhe pse nuk mund të kthehet në “i penduar” dhe të shërbejë për të vënë para drejtësisë, të gjithë ata, që kanë abuzuar me pushtetin, mund të “gërvishtë“ apo “plasarisë“ bllokun monolit të Partisë Socialiste, të cilën e quaj si të keqen më të madhe në Shqipëri.
Deri më tani, askush i papërlyer, nuk ka marrë nismën të krijojë një lëvizje të re politike, e cila mund të bëjë diçka për të sjellë një erë të re në “kënetën politike shqiptare”.
“Scepsis, ergo sum”, thotë avokati im, edhe pse tek Hjum nuk shprehet kaq qartë. Dhe ka të drejtë të dyshojë edhe në LIBRA, edhe në Blushi dhe në unë. (Ene momenti, ene aksi- theshte dikur legjendari Raq Blushi pa “l”).
Por unë betohem, që nuk e kam dredhur edhe pse nuk më kanë munguar as aksi dhe as momenti.
Pse?
Se nuk është aspak e shëndetshme!
No comments:
Post a Comment