Trampi dhe Rama

Qarkullon në rrethet e politikës shqiptare(sidomos në nivelet që nuk kanë idenë e politikës amerikane), që në rast se Tramp fiton zgjedhjet e 8 nëntorit, ditët e Ramës në krye të vendit do jenë të numëruara. Për këtë, kanë ndikuar edhe deklaratat e kësaj vere të Ramës në Tiranë dhe Amerikë. Rama u përbetua se ishte një anti-Tramp i klasit të parë dhe se do ishte fatkeqsi, që të mos votohej për Hillërin në nëntor.

Po a është Rama një simpatizant i Klintonit dhe përbuzës i Tramp?

Jo vetëm dyshoj, por e kam gati bindje që thellë thellë Rama dëshëron fitoren e Tramp.

Janë një sërë politikanësh të lartë në vendet e Europës Lindore, të cilët kanë simpati të fshehura për Putin, Erdogan dhe bjellorusin Lukashenko. Edhe pse duhet të hedhin këmbët sipas “avazit” demokratiko-liberal të Europës së Bashkuar, të gjithë ëndërrojnë pushtetin e pakufi të Putin. Pushtet, që shoqërohet me një rritje maksimale të pasurisë së tyre personale dhe të klanit, që kanë rrotull. Të njëjtin adhurim, disa prej tyre e kanë shprehur hapur ndaj Berluskonit, që edhe pse nuk është Putin, ka shumë ngjashmëri me “The Donald”.

Të njëjtat karakteristika si të Silvios(plus arrogancën) ka dëshmuar Tramp në kohën e hyrjes së tij në politikë.

Rama, si natyrë , është i afërt me Tramp. Egocentrik, i papërmbajtur, arrogant, maskilist, delirant, gojështhurrur, Ramën nga Tramp e ndan vetëm mosuksesi personal në biznes apo në profesion, por këtë e balancon me suksesin në politikë.

Po përse atëhere, Rama doli hapur kundër Trampit, gjë kjo jo e zakonshme për kreun e një qeverie të huaj?

Rama nuk e bën këtë se është amator në politikë, apo se nxitohet. Eshtë më djallëzor dhe dinak se sa duket.

Qëllimi i parë është të bjerë në sy të Merkelit dhe Holland, për të cilët është i sigurt,që duan fitoren e Klintonit.

Gjithashtu, për brenda vendit i duhet një marëdhënie sa më e mirë me ambasadorin Lu, i cili vjen nga Partia Demokratike.

Së treti, në rastin e fitores së Klintonit, ai mendon të përfitojë maksimalisht nga mbështetja e hapur e dhënë në fushatë.

Po a mbart kjo rrezikun e një armiqësimi të pandreqshëm me Tramp dhe fillimin e një dështimi të karrierës së tij politike?

Rama është i ndërgjegjshëm, që me politikanë si Tramp, nuk është e zorshme t’i rrregullosh marëdhëniet edhe në rast se njerëzve të tij nuk ju kanë shpëtuar deklaratat e kësaj vere të Ramës. Ai i beson diplomacisë së tij të “batutave”, “peshqesheve” dhe “koncesioneve”. Me politikanët autokratë, këto funksionojnë për bukuri. Kështu që, me përfshirjen e tij në politikën amerikane, Rama del i fituar në ç’farëdo rezultati të zgjedhjeve. Me Tramp ndoshta mës humë se sa me Klinton.

Ndaj kot gëzohen ose dëshpërohen në Shqipëri për fatin e Ramës pas zgjedhjeve presidenciale amerikane. Nuk ka rëndësi në fiton e Majta apo e Djathta.

Rama ka dhe do të ketë mbështetje.

Deri sa ta derdhë kupën.