Qyteti im i lodhur

Pse me dukeshin aq te lodhur njerezit ne qytetin tim?

Aq te ndryshem nga njerezit ne kryeqytet. Klima, menyra e jeteses, pafuqia per te ndryshuar gjerat?

Shtepi te ndertuara bukur, rikonstruksione mjaft te arritura dhe njerez te rraskapitur. Kjo ishte pershtypja e diteve te para, e cila nuk mu nda deri ne diten e fundit. Ndoshta nga qe syte me perqendroheshin me teper tek njerezite moshes se dyte dhe te trete, ndersa perpiqesha te dalloja te njohurit e vjeter. Nese do kisha kaluar prane Universitetit “Fan Noli” do gjeja tjeter portret  te pergjithshem te shoqerise korcare.

Naten, Korca ishte nen mbreterine e qenerve vagabonde, te tukequr, me nje “distinktiv” plastik te “kopsitur” ne veshin e majte. I ngjisnin disi njerezve te tukequr te dites dhe ndoshta me shume mua, qe sillesha pedonales pa ditur se ku te shkoja. Ndoshta e kuptonin dhe ata papercaktueshmerine e dhimbjes sime. Dhimbje qe rridhte shemtuar, si ujrat e “paudhezuara” mire ne kembesoren me gure. Duket qe pusetat kane qene me kosto te larte kur u ndertua kalldremorja. Diku duhej te kursente edhe Ligaveci Gollash.

Ne “24 oreshi” ishte e zorshme te kuptoje ndryshimin e shoqerise. Nje shofer taksie, te cilit rralle i kerkonin sherbimet, nje banakier, qe si me te shumtet e te rinjve te sektorit te sherbimeve vinte nga nje fshat i larget dhe nje nate nje homoseksual qe nuk bezante nen shoqerine e dy sarahosheve te shemtuar. Nuk kishte as artiste boheme, as balerina te lodhura nga striptizat dhe as poete qe nuk i le te flene ritmi i aleksandrinit. Shkreti shpirterore.

Qyteti eshte i lodhur nga nje lufte diku larg, ose ka qene vazhdimisht i lodhur dhe i varferuar nga pandemia. Nuk arrita te kuptoj se ku punohet. Mengjeseve heret, grate e vojtura “te fasoneve” zbrisnin me nxitim, si paten zbritur edhe nenat e tyre ne Trikotazh dhe Leshpunuese. Historia fatkeqe e seksit te bukur te qytetit tim perseritet. Ndoshta kjo eshte arsyeja qe ato thone: Ne djall me floket e gjata. Kush do na i vleresoje!” Dhe i futin nje te prere vrasese me gersheret prej rrobaqepesje qe ka cdo shtepi me nje makine “singer”.

Makina ku do doja te me shkonin dhe mua nje tegel ne shpirtin e rreckosur nga ditet ne qytetin tim.